________________
મહાવીર પ્રભુની જયંતી. આડે રસ્તે દોરી જવાથી તે ઉલટે વપરને ભારે અનર્થ જ થવા પામે છે. એ ઉપ ધ લહી બેસવા જેવું એકે ભારે પાપ જણાતું નથી. એમ આનંદઘનજી મહારાજ જેવા અધ્યાત્મ જ્ઞાની પુરૂષે પોકારીને જણાવે છે. તેમ છતાં જે હૈયું ખુલે નહીં તો તે જીવની ભારે મુગ્ધતા કે કઠોરતા લેખાય. ખરા શાસનપ્રેમી જનને શાસનસેવા કરવાના અનેક માગે છે. તેમાંથી જે શક્ય ને રૂચિકર હોય તે યથાશક્તિ આદરી સ્વબુદ્ધિ શક્તિને સુંદર ઉપયોગ કરી લે એજ હિતકર છે. હું પોતેજ અલ્પમતિ બીજા વિશાળ બુદ્ધિબળવાળાને શું કહી શકું? ફકત કાચાપાયે કે પાયાવગર નકામી ગરમાગરમ ચર્ચા કરી, ખેંચતાણમાં પડી બીજા અનેક મુગ્ધ પણ શાસનરૂચિવાળા ભાઈ બહેનને મિથ્યા ભ્રમમાં દોરવાનું કે દેરાવાનું અટકે એવા શુભ આશયથીજ પ્રેરાઈ એટલી અંગત જોખમદારી ઉઠાવીને પણ ઉપરોકત કહ્યું છે, તેમાંથી હંસની જેમ સાર ગ્રહી સર્વે બંધુએ મને ઉપકૃત કરે. ઈતિશમ
---- (સ. ક. વિ.) મહાવીર પ્રભુની જયંતી કેમ ઉજવાય ?
વહાલા શાસનપ્રેમી ભાઈઓ અને બહેને! ઉપરને પ્રશ્ન ભારે ગંભીર અને અર્થસૂચક છે, તેની તમે સહુ સરલ ભાવે તમારા અંતઃકરણને જ પૂછી ખાત્રી કરશે. છતાં કોઈ પણ ખરે પ્રભુભક્ત તેને ઉત્તર પૂછે તે તેને વળતું કહી શકાય કે-“મહાવીર પ્રભુના એકાંત હિતકર વચનામૃતો હૈયે ધરી યથાશક્તિ પણ દ્રઢતાથી તેમના પતે પગલે ચાલવાથી પ્રભુની જયંતી ૩જવી શકાય; પછી તે ભલે ત્યાગી સાધુ સાધવી હોય કે ગૃહસ્થ શ્રાવક શ્રાવિકા હોય, તેમાંનાં દરેક દરેકે કાયરતા, ખાટી દીનતા, ડરપકતા તજી દઈને સત્ત્વશાળી-પુરૂષાતની બનવું જ જોઈએ. પિતપોતામાં રહેલી ખામીઓ-શિથિલતા-પ્રમાદાદિક દૂર કરવા જાગ્રત થવું જ જોઈએ, હવે આપણે નકામા વાયદા કર્યા કરી વખત ગાળવે નજ જોઈએ. જે ખરા હિતકર માગે આપણું નિશ્ચિત હિત થવા ખાત્રી થાય તે માગે શંકા અને સંકેચ રાખ્યા વગર ચાલવું જોઈએ; નકામા ચૂંથણાં ચુંથવામાં અમૂલ્ય સમય વિતાવ ન જોઈએ. આપણે સહુ સુખને જ ચાડીએ છીએ ખરા; પરંતુ સુખપ્રાપ્તિને ભાગે આદરવામાં કેટલી ઢીલ-ઉપેક્ષા કરી બે છીએ ? આગળના સરવશાળી જીવ ભલે થોડું જ કરતા તેપણુ દઢ ટેકથી જે કંઈ હિતરૂપ આદરતા તેને પાર પાડતા. આજ આપણે લેભવશ ઘણું કરવા મથીએ છીએ પણ પ્રમાણમાં ભારે હિતરૂપ બહ ડુંજ કરી શકીએ છીએ. પૂર્વલા નાં આયુષ્ય મોટાં હતાં અને તેમ છતાં તેઓ કરેલી
