Jain Dharm Prakash 1909 Pustak 025 Ank 03

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

શ્રી વાહ રાવ વિવરણ.
૭૧
મિથ્યાભિમાન તજી જે મેતાને તિલાંજલિ ઢે છે, તે નમ્ર આત્મા નિ મૌડ઼ી થઇને રે સહજ સમાધિ સુખનો અનુભવ કરે છે તેનો આ પદમાં કંઇક ચિતાર આપ્યા છે. તેમજ જે મિથ્યા અભિમાનથી ‘હું અને મારૂં કરી કરીને મરે છે એવા શેહમૂઢ પ્રાણીની જે વડના થાય છે તેને પણ આળેખ કર્યો છે. મેહુ મમતાથી રહિત વિવેક આત્મા જેમ જેમ પરપુર્વક્ષની આશા છોડી ઉદાસીનતા ધારે છે તેમ તેમ તેની નિઃસ્પૃહતાથી સર્વ પત્તિ તેને વશ થતી જાય છે. પરંતુ જે મેહવશ થઇ પરની પાસ રાખે છે તેને તો પરાધીનતાથી દુઃખ માત્ર ફળ થાય છે. એમ સમજીનેજ સુસાધુજના જયંતી ઉદારા ઇ રહે છે.
જે બ્લેગ-સંન્યાસને ધારી પર આશા રાખે છે તે જગતમાં ઉલટા હાંસીપાત્ર થાય છે. જેણે પાતાનુ શુદ્ધ સ્વરૂપ પિછાનું છે, જેને આત્માને સહજ અનુભવ થયેછે અને જેને આત્મામાંજ રત લાગી છે એવા સહાનદી પુરૂષ તેા પારકી - શા કરતાજ નથી. મેહાતુર જીવ ગમે તેવી કિઠન કરણી કરે તો પણ તેને મેાક્ષ થાય નહિં અને મેહ રહિત-નિૌહીનુ` સહેજમાં કલ્યાણ થાય છે. મેહુવિકળ જી વની જગતમાં વિવિધ વિડંબના થાય છે, તેને મૃગતૃષ્ણા સમ બાહ્ય સુખ સાચાં ભાસે છે પરંતુ તે પિરણાગ્યે ભારે અશાંતિ અનુભવે છે. વિવેકટષ્ટિ જીવ સ્વાધીનપણે સુખશીલતાને હજી બહારથી ક્રિયાકષ્ટને સડે છે, પર`તુ અંતરમાં ઉત્તમ શાંતિને જ અનુભવ કરેછે.નેહાંધ જીવા ગમે તેવા કને સહીને પર વસ્તુના 'ચય કરી તેમાં મમતા બાંધી, અંતે તેને અહીંજ રહેવા દઇ પ્રાણું ત્યાગ કરીને દુરત સ`સારચક્રમાં ફર્યા કરે છે. ત્યારે વિવેકદૃષ્ટિ જને જેમ બને તેમ પરપ્રવૃત્તિ તજી તેથી ન્યારા ૨હી, ગમે તેવાં દુઃખને સ્વાધીનપણું સહન કરી, નિવૃત્તિને સેવી, સસારના અંત કે રી અવિચળ સુખને માટેજ યત્ન કરે છે. મેહાળને તજી શુદ્ધ નિષ્ઠાથી આત્મસાધન કરનારનેજ અંતે અક્ષય અવિચળ સુખ મળે છે. માહુ તળ્યા વિના સયમ ક્રિયા પણ કલેશરૂપજ થાય છે, અને મેહુ તજી વીતરાગ દશા ભળ્યાથી સયમ માત્ર સુખદાયી થાય છે, એમ સમજીને સદ્ભાગ્યચેાગે પ્રાપ્ત થયેલી સર્વ શુભ સામશ્રીને સફળ કરવા, સદ્ગુરૂની આદર પૂર્વક સેવાભક્તિ કરી, સદુપદેશ સાંભળી, આદરી, ઘ્ધિાભિમાન તજી અહુતા મમતાને નિવારી, સ્વહિત સાધવા સાવધાન થવું ઘટેછે. હવે જે ભવ્ય પ્રાણી સંસારની મહુનીથીજન્યારો રહેવા ધારેછે તે ન્યારે પશુ રહી શકે છે એમ શાસ્ત્રકાર બતાવે છે
यो न मुरति लग्ने, जौविकादिषु । आकाशमिव पंकेन, नालो पापेन लिप्यते ॥ ३ ॥