________________
રાસસાર
(૧૩૨) સૌભાગ્યવતી સ્ત્રીએ શેષ ભરી, તિલક મંગલ કર્યું. પિષ વ. ૭ને દિવસે સુમુહૂર્તે શુભચિત્તવડે દેવાલયમાં આદિજિનને સ્થાપ્યા. કુંકુમથી પિંજરિત કરેલા કામધેનુપુત્ર ધર્મધારી બે ધવલ-વૃષભ ધુરાએ જીત્યા. જયરથમાં ચડી ઇંદુ(ઈ)ની જેમ સંચર્યો. સૌભાગ્યવતી
ના શિર પર રહેલ શાલિને થાલ નિહા, શ્રેષ્ઠ ઘેડાએ હણહણાટ કર્યો, વૃષભ શુભ શબ્દ કર્યો. આ શકુન થતાં મહાસિદ્ધિ કહે છે. આગળ મુનિવરને સંઘ અને શ્રાવકજને ચાલ્યા. તલ પણ ન ખરે, તેમ ઘણા લેકે એકઠા મલ્યા હતા. મૃદંગ, વાંસલી અને વીણાની ધ્વનિ થતી હતી. ભેરીના ગંભીર અવાજથી આકાશ ગાજતું હતું. નવા પાટણમાં ન રંગ ઉત્પન્ન થયા હતા. સુખપૂર્વક દેવાલય સંખારે સંચાયું. ઘરે બેસી કરીને કેટલાકને સમજાવ્યા. સમરના ગુણથી રંજિત થયેલો કોઈ વિરલે જ રહ્યા હતા. જયતે અને કાલે બન્ને સંઘપતિ ચાલ્યા. હરિપાલ અને બંદુક એ મહાધર દઢ થયા.
પ્રબંધકાર આ સંબંધમાં જણાવે છે કે દેસલશાહે નવું દેવાલય રથસટશ કરાવ્યું, તેને સિદ્ધસૂરિની પિસહશાલામાં લઈ જઈ વાસક્ષેપ નંખા, સારે દિવસે દેવાલયનું પ્રસ્થાન વિચાર્યું. શુભ દિવસ આવતાં પ્રસ્થાન સાધવા ઇચ્છતા શાહે પિસહશાલામાં સર્વ સંઘ મેળવ્યું. ભક્તિપૂર્વક સંઘનું બહુમાન કરી દેસલશાહ સિદ્ધસૂરિ આગળ વાસક્ષેપ કરાવવા બેઠા. ગુરુએ (ગેરે) તેના લલાટમાં શુભ હેતુ તિલક કર્યું. ગુરુ( સિદ્ધસૂરિ)એ સ્વયં તેના મસ્તક ઉપર વાસચૂર્ણ સ્થાપ્યું, પછી સમરાશાહના મસ્તક ઉપર વાસક્ષેપ નાખી આશિષ આપી કે “સંઘપતિમાં તે મુખ્ય થા.'
ત્યાર પછી ગુરુએ કહેલા સમયે (પિષ વ. ૭) વાજતે ગાજતે ગૃહમંદિરમાંની આદિનાથ પ્રભુની પ્રતિમાને લઈ દેસલશાહે માંગલિક ક્રિયાપૂર્વક દેવાલયમાં સ્થાપી. કપર્દી યક્ષ અને સત્યદેવી શાસનદેવી સમરાશાહના શરીરમાં પધાર્યા. રથને બળદ જોડ્યા. સં. દેસલ અને સમરાશાહના મસ્તક પર સુવાસિની સ્ત્રીએ અક્ષત નાખી મંગલ કર્યું. સામતે દેવાલય ચલાવ્યું. શુભ શકુને થયાં. પ્રથમ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
