________________
જીવનમાં ધર્મ,
ઉપપ
ભત્રીજાની આંખમાં આંસુ ધસી આવ્યાં. કાકાના ચરણોમાં એ ઢળી પડ્યો. એમની પવિત્ર ચરણરજ લેતાં એણે કહ્યું: “કાકા ! આપે સાચી યાત્રા કરી. આ૫ ક્રોધને શેત્રુજી નદીના નિર્મળ નીરમાં દેઈ આવ્યા આપ ત્યાંથી ક્ષમા અને પ્રેમનું અમૃત લઈને આવ્યા. મને હતું કે કડવી તુંબડીને ગંગામાં સ્નાન કરાવવા માત્રથી એની કડવાશ ન જાય. પણ ના, મારી ભૂલ છે. પારસમણિને સ્પર્શ થાય તે જોખંડ પણ સનું થાય છે. આપને દર્શનને સ્પર્શ બરાબર થયું છે. આપની આ પ્રેમયાત્રા ધન્ય છે. મને ક્ષમા આપ.”
જમનારાઓએ જ્યારે આ પ્રેમકથા સાંભળી ત્યારે તે એમના ભેજનની મીઠાશમાં કેઈ અપૂર્વત આવી વસી. યુદ્ધના લેહીનો પૈસે આ.
શિયાળ વિચાર કરે છેઃ “તે હવે મારે ખાવું શું? હાથ, કાન, આંખ ને પગ બધું જ અપવિત્ર છે, તે લાવ, પેટ ખાઉં. મને કકડીને ભૂખ લાગી છે. ભૂખથી મારા પ્રાણ જાય છે.” 1 . ત્યાં યેગી બોલ્યા: “
ભાઈલા; પ્રાણ જતા હોય તે જવા દેજે, પણ આ માણસનું પેટ ખાઈશ નહિ, કારણ કે પેટ તે અન્યાયથી, અત્યાચારથી મેળવેલા અનીતિના દ્રવ્યથી ભરેલું છે. આ પેટ ખાઈશ તે તારી બુદ્ધિ ભ્રષ્ટ થશે. પછી તું તારા જાતભાઈ એને મદદ નહિ કરે, જાતભાઈથી દૂર ભાગીશ. તું બીજાઓની સાથે તે લુચ્ચાઈ કરે છે, પછી તે તું જાતભાઈને, તારા કુટુંબને પણ નહિ છેડે. માટે આ અન્યાયના દ્રવ્યથી ભરેલું પિટ ખાવું રહેવા દે.”
