Have to Jago

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Jivan Mani Sadvachnmala Trust

Page 216

Ro.
જીવન શિક્ષણ જવું. કે જેથી એ તની પરંપરા અખંડ રહે.
આજે હું જોઈ રહ્યો છું, કે જ્ઞાતિમાં જ નહિ, પણ સમાજ,દેશ કે રાજ્યમાં–જ્યાં જુઓ ત્યાં વૃદ્ધો યુવાનની અદાથી કામ કરી રહ્યા છે. પં. જવાહરલાલજી અને શ્રી. વિનોબાજી યુવાનને શરમાવે એવા જુસ્સાથી આગળ વધી રહ્યા છે. યુવાનેએ એમાંથી પ્રોત્સાહન મેળવવું જોઈએ, એ જ રીતે જ્ઞાનની પરબમાંથી જેણે લાભ લીધે હય, તેણે આ કાર્યને આગળ વધારવા પિતાને હિસો આપતા આગળ વધવું જોઈએ. એનું નામ જ સાચે વારસો છે. સિંહ જોઈએ, ઘેટાં નહિ!
લેકે આજની કેળવણીને વખોડે છે, વિદ્યાપીઠને ભાંડે છે, પણ ખરી રીતે એ કેળવણી ખરાબ નથી, પણ એમાં પેઠેલા દૂષણોએ આ પરિસ્થિતિ ઊભી કરી છે. આ દૂષણને ટાળવા યુવાનોએ કમ્મર કસવી જોઈએ, સંસ્કાર અને સંયમનું હવામાન ઊભું કરવું જોઈએ.
: ચારિત્ર એ અમારું જીવન છે, આશા એ અમારો પ્રાણ છે, અને જીવનની સ્વચ્છતા એ અમારું સર્વસ્વ છે, એમ જયારે વિદ્યાર્થીઓને લાગશે, ત્યારે લેકે કેળવણીને વખાણશે, અને આજે જે કેળવણી વખેડાય છે, તે પ્રશંસાને પાત્ર બનશે.
- આટલા આટલા વર્ષોથી તમે આ પ્રવૃત્તિ ચલાવો છો; પણ પ્રથમ કક્ષાએ આવે એવા કેટલા તૈયાર થયા? જેનું નામ આંગળીને ટેરવે આવતું હોય એવો એક પણ તૈયાર ન થયો હોય, તો વિચારવું ઘટે કે આપણે ત્યાં સિંહ તૈયાર થયાં છે કે ઘેટાં?