________________
૧૭૦
હવે તેા જાગા !
આંખાવાળા માણસ વિકારોના ખાડામાં પડે, વિષયા સાથે અથડાઈ ને આત્માના ચૂરેચૂરા કરી નાંખે તેા કહેવું પડે ને, કે દૃષ્ટિવાળા હેાવા છતાં અધ છે! આ અંધતા કચારે જાય ? જ્યારે એમાં દિવ્યતાનાં અ’જન થાય ત્યારે. આ અજન અંજાયા પછી આપણે આ જીવનમાં જે વસ્તુ શોધવા નીકળ્યા છીએ તે વસ્તુ મળતા વાર ન લાગે.
આપણા માદČક પણ દિબ્ય દૃષ્ટિવાળા હેાવા જોઈએ. તમે અ અને કામમાં રચ્યાપચ્યા રહેલા ગુરુએ પાસે માદર્શન માગે તે એ શું આપે ? એ જ બાપડા મા ભૂલ્યા છે ત્યાં એ બીજાને શું ચીધે ? આંધળા નેતાને ચૂંટનાર પ્રજા ખાડામાં જ પડે ને ? ગુરુ ત્યાગી જોઈ એ, અથ અને કામથી અલિપ્ત જોઈ એ. નરિસહ મહેતાએ પણ કહ્યું છેઃ ‘‘કંચન અને કામિની, ચાકી આડી શ્યામની.” એટલે ગુરુ ચૂંટવામાં પણ વિવેક જોઈ એ. એવા વિવેક હાય તેા સદ્ગુરુને પામી શકીએ અને કુગુરુઓથી બચી શકીએ, આજે જગતમાં કુગુરુઓના રાફડા ફાટવો છે. એટલે ગુરુને પિછાનવામાં પણ વિવેક જોઈ એ. મગજ એક બગીચા
રસ્તા ઉપર થઈ ને આપણે પસાર થતા હાઈ એ તે હજાર વસ્તુઓ આપણા જોવામાં આવે. જોયેલી બધી વસ્તુઓ મગજમાં ભરી રાખીએ તે આપણુ મગજ એક નકામા કચરા ભરવાની વખાર થઈ જાય. અને પરિણામે એમાં અંધકાર અને ક્ષુદ્ર જંતુએ ભરાઈ જાય. આપણું મગજ વખાર મનાવવા જેટલું સસ્તુ તેા નથી જ, માટે જોયેલી વસ્તુઓમાં ગ્રહણ અને ત્યાગના વિવેક જોઈએઃ યાગ્ય વસ્તુના આદર અને
