Book Title: Have to Jago
Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Jivan Mani Sadvachnmala Trust

View full book text
Previous | Next

Page 192
________________ આત્મ જાગૃતિ. ૧૮૧ આસપાસ રાખ નાંખી. એટલે ડી વારમાં તે ચાલી ગઈ. કીડીઓને લાગ્યું કે અહીં રસ નથી, રાખ છે. રસવૃત્તિને પિષવામાં તે કીડીઓ પણ પાવરધી છે. માણસની વિશિષ્ટતા પિટ ભરવાની વિદ્યામાં નથી. એની વિશિષ્ટતા અંધકારમાંથી પ્રકાશમાં લઈ જાય, એ વિદ્યા પ્રાપ્ત કરવામાં છે. પ્રાચીનકાળમાં શિશુને નાનપણથી જ એવા વિચારમાં ઉછેરવામાં આવતું, જેથી એને આત્મા સદા જાગૃત રહે. નિરાશાજનક કે નિર્માલ્ય વાત એમની આગળ ઉચ્ચારવામાં આવતી જ નહિ. રામચન્દ્રજી યૌવનને આંગણે રમતાં હતાં તે સમયે ચીનનું સૈન્ય મિથિલા પર ચઢી આવ્યું. જનકે પિતાના મિત્ર શ્રી દશરથ પાસે સહાયતા માગી અને કહેવડાવ્યુંઃ તમારા વીરપુત્ર શ્રી રામ અને લક્ષમણને સત્ય સાથે અમારી વહારે મેકલે. શ્રી દશરથ જરા થંભ્યા, મમતાને લીધે વિચારના વળિયામાં એ અટવાઈ ગયા. એ જંગલી ને કદાવર માણસ સાથે આ બાળકો કેવી રીતે લડી શકશે? છતાં એ બોલ્યા નહિ. મનમાં જ વિચારતા હતા, પણ રામ પિતાને આશય સમજી ગયા. એમણે કહ્યું “પિતાજી! શું સિંહનું નાનું બચ્ચું મોટા હાથીના ગંડસ્થળને ભેદી શકતું નથી? * . બાકર બચ્ચાં લાખ, લાખે બિચારાં, સિંહનું બચ્ચું એક, એકે હજારો. આ વીરતા ભર્યો ઉત્તર સાંભળતાં જ દશરથને ભ્રમ ટળી ગયો. બને કુમાર ધનુષ્યબાણ લઈ મિથિલા ગયા. શત્રુઓને હરાવી વિજય પતાકા ફરકાવી,ગૌરવપૂર્વક ઘેર આવ્યા. આ ખમીર કયાંથી આવ્યું? એ બહારથી નથી આવ્યું.

Loading...

Page Navigation
1 ... 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244