Girnar Tirthoddhar Ras

Author(s): Mohanlal Dalichand Desai
Publisher: Sahitya Seva Samaj Granthmala

Page 31

પીહરે ને સાસરે પનોતી, પ્રીયુ વિણ મુક્ત ન લહેજે રે અન્ન જાણું સન્મુખ વજે લોકિક રંડા કહી જે રે, ૩ પ્રિ. પતિ-આધીન સદા કુલનારી, પતિ જાવે પલેકરે પછે જીવતી તે પણિ મૃતસમ પુરી પ્રીઉને શેકે રે ૯૪ પ્રી. એ ઉપસર્ગ સહિ, [1] હું સ્વામી, તુને કુશલ કલ્યાણ રે તુÀા અવર સુંદરવર વરજે ( ચો), હું તે તુહ્ય પગ
ત્રાણ રે. ~ પ્રી. કેમલ સુત કહે સુણે પીતાજી, અë સુતરૂપે રણઆરે જે સુત અવસરે કાજ ન આવે, ઉદર-કીટક તે ભણી આ રે
૯૬ પ્રી. તત! સાંભલો રે સાચી વાત કેમલ સુત ઈમ ભાખે રે–આંચલી મુખને એહ પલાતને આપી, તુહ્ય સંઘ લેઈ પહેચા રે જનક જુઓ એણવાતે જુગતું, રખે કે ચિતે સેચ તાત બંધવ બેહુ પ્રતે તવ સંઘવી, નીતિ યુગતિ [ વાત ] સમઝાવી સંઘ સકલ સાંચરતો કીધે, સઘલી શીખ ભલાવી છે. ૯૮ તાત,
૯૩પીહરેઃ પીયરમાં - પનોતી સર્વ વાતે ભાગ્યશાળી હોય તેવી સ્ત્રી; શુભ સૂચક; મુહુર્તા મહત્વ [ પુરૂ૫ ]; અશુકન અપશુકન વજે તજે, તૈકીક લેકમાં કહીજે કહેવાય.
૯૪ સદા-હમેશાં; કુલનારી-સારાકુટુંબની-ખાનદાન સ્ત્રી; પ્રીeપિયુષતિ પ ઉપસર્ગ-ઉપદ્રવ-પીડા-દુ:ખ, સંહિસ-સહીશ [ પુર્વરૂપ ] સુંદરવર–ઉત્તમ સુંદરી-નારી, વર–પરણજો; પગત્રાણ–પગરખું. સુતપુત્ર; રણઆ-ઋણવાળા-કરજદાર ઉદર-કીટક-પેટનાકીડા ભણીબોલાયા કહેવાયા. ૯૭ મુઝને એહ પલાતને આપી–તેને બદલે મુને એટલા દિન આપી–એ ગ-ધ પ્રતમાં છે. પલાદતને-પહેળા દાંતવાળાને; જનક–પિતા; જુગતુ–મ, –ાચકો અફસેસ કરે; નીતિ-પરસ્પર વર્તનના નીયમ; યુગતી-જુગતિથી આમા ઇ પ્રત્યચ છે તે કરણ તુતીયા, છે. સાંચર-ચાલત; શીખ-શીખામણ શીખ ભળાવી–સળી જનની