________________
ઇન્દ્રની વિચારણા, ખ્યાલ અને આદેશ
તદા ચિંતે ઇન્દ્ર મનમાં, કોણ અવસર એ બન્યો, જિન-જન્મ અવધિનાણે જાણી, હર્ષ આનંદ ઉપન્યો સુઘોષ આદે ઘંટનાદે, ઘોષણા સુરમેં કરે, સવિ દેવી દેવા જન્મ મહોત્સવે, આવજો સુરગિરિ વરે ।।૨।।
ડોલતા બનાવી પ્રભુના જન્મનું બ્રોડકાસ્ટીંગ કર્યું કહેવાય. તીર્થંક૨ દેવોનું કેવું અલૌકિક અતુલ અને આશ્ચર્યપદ પુણ્ય ! પ્રભુને હજી આ ભવમાં રાગદ્વેષની ફોજને જીતવાની બાકી છે છતાં તેમને ‘‘જેતા’’ કહ્યા, તેનું કારણ એ કે પ્રભુ દેવલોકમાં દિવ્ય સુખસામગ્રી વચમાં પણ અનાસકત ભાવે રહ્યા. દિવ્ય સુખોમાં મુંઝાયા નહિ. દિવ્ય અલંકારો તથા વસ્ત્રો, અનેક રંગરાગ તથા નાટારંભમાં લેપાયા નહિ. દેવલોકમાં પણ વૈરાગ્યને જીવનમાં જીવી શક્યા. ચરમ ભવમાં પણ જન્મથી માંડી પરમાત્માનાં સંસાર પ્રત્યેનો ઉદાસીન ભાવ, કર્મ-કિચ્ચડમાં જન્મ પામવા તથા ભોગોની વૃદ્ધિને પામવા છતાં એમની કમળની માફક એ કાદવ અને જળથી તદ્દન નિર્લેપ અને નિઃસંગ અવસ્થા કોઇ અજબ કોટિની અને આદર્શભૂત હોય છે.
આસન કંપવાથી સૌધર્મેન્દ્રના મનમાં વિચાર આવે છે કે અત્યારે શો એવો અવસ૨ બન્યો કે જેથી આ સ્થિર સિંહાસન કંપી ઉઠયું ? ઇન્દ્રો બધા સમ્યગ્દષ્ટિ હોય છે, અને અવધિજ્ઞાનને ધારણ કરનારા હોય છે, આસન કંપનું કારણ જાણવા માટે સૌધર્મેન્દ્ર અવધિજ્ઞાનનો ઉપયોગ દ્વારા શિવપુરી પ્રાપ્ત કરવાના હેતુભૂત પ્રભુના જન્મને જાણતાવેત ઇન્દ્રના હૃદયમાં અતિશય હર્ષોલ્લાસ ઉપજે છે. પોતાના સેનાપતિ હરિણૈગમેષી દેવ પાસે વજ્રમયી એક યોજન પ્રમાણવાળી સુઘોષા ઘંટાને વગડાવે છે, તેથી સર્વ વિમાનમાં રહેલી બધી ઘંટા આપોઆપ વાગે છે. ઇન્દ્રના આદેશથી હરિણૈગમેષી જાહેર કરે છે ‘‘હે દેવો અને દેવીઓ ! પ્રભુના જન્મના મહોત્સવ પ્રસંગે સૌ મેરુ પર્વત ઉપર આવજો, દેવાધિદેવને જોતાં તમારું સમકિત નિર્મલ થશે, નાથના ચરણે
ઊમર
૩૨
