________________
કરે છે. કોઇ ત્યાં પડાપડી નહિ. બહોળા સમુદાયમાં અહીં કેટલીકવાર એવું જોવામાં આવે છે, કે અભિષેક કરનારાઓ એકેકની ઉપર પડાપડી કરે છે, ધક્કાધક્કી કરે છે, ૫૨સ્પ૨ સંઘર્ષણ અને કલહ સુધી વાત પહોંચી જાય છે. પ્રક્ષાલ કરીને ઝટ ભાગી જવાની પેરવીમાં કેટલાક સાવધાન ! તો કેટલાકની દૃષ્ટિ રીસ્ટવોચના કાંટા ઉપર ! કેમ જાણે નિયત સમય ગોઠવીને આવ્યા હોય એટલે ભક્તિમાં કદાચ ધાર્યા કરતાં વધુ સમય થઇ જાય તો પાલવે નહિ ! પડાપડી કરવાથી વિવેકનો ભંગ થાય છે. કેટલીકવાર ઝગડો થઇ જાય છે તે દૃશ્ય પણ અરૂચિકર લાગે છે. પ્રભુની ભક્તિ પ્રભુ બનવા માટે છે, ત્યાં પાપી બનવાનું કેમ જ કરાય ? એ વિચાર જાગ્રત રાખી ભક્તિના ઉપાસક મહાનુભાવે ઉપર જણાવેલા દોષોને ટાળવા જોઇએ. અવિવેક અને આશાતનાને તિલાંજલી આપવી જોઇએ. કર્મ છોડવાના સ્થાનમાં ભક્તિ કરતાં કરતાં આત્મા કર્મ બંધનના માર્ગે જઇ ચઢે એવી ઉતાવળ, ધમાધમ, કલહ, બાહ્યપ્રીતિ વગેરેમાં ન ફસાઇ પડે તે બદલ પૂર્ણ સાવધગીરી રાખવાની જરૂર છે.
અભિષેકના સમયે જ્યારે દેવતાઓ છાતી આગળ બે હાથમાં કળશ ઉંચકી ઊભા હોય છે, ત્યારે સંસાર સમુદ્રને તરવા માટે જાણે હાથમાં ઘડા ધારણ કર્યા હોય, તેવું મનોહારિ દૃશ્ય ત્યાં ભાસે છે.
સૌધર્મેન્દ્રની અપૂર્વ ભક્તિઃ
-
ઇશાનેન્દ્ર વગેરે દેવોએ જ્યારે ૫રમાત્માને અભિષેક કર્યા, ત્યારે સૌધર્મેન્દ્રે પ્રભુજીને પોતાના ખોળામાં બેસાડ્યા હતા. જગતના તારક દેવાધિદેવને અનેક અભિષેક વખતે ખોળામાં લઇને બેસવાનો સુવર્ણ અવસર પ્રબળ પુણ્યોદય સિવાય હરગીજ પ્રાપ્ત થઇ શકતો નથી. તે અભિષેકો થયા બાદ સૌધર્મેન્દ્રને ઇશાનેન્દ્ર વિનંતિ કરે છે, કે હવે તમે થોડીકવા૨ મને પ્રભુજીને આપો. હું પણ પ્રભુજીને મારા ખોળામાં બિરાજમાન કરું, અને તમે પણ પ્રભુજીને ખુશીથી અભિષેક કરો.'' અહીં હુકમ નથી પરંતુ વિનંતિ છે. સૌધર્મેન્દ્ર પ્રભુજીને ઇનેન્દ્રના ખોળામાં બિરાજમાન કરે છે. માનસિક અતિ ઉછરંગપૂર્વક બળદનું રૂપ કરી શિંગડામાં જલ ભરી પ્રભુજીને અભિષેક કરે છે. પ્રભુના
૪૪૩-૩ શ
