________________
નવીન નાટકોને ભજવે છે, પાત્રો પુરુષ તથા સ્ત્રીના રૂપ ધારણ કરે છે, અનેક પ્રકારના રંગઢંગ પહેરવેશ કરે અને બદલી નાંખે છે. પ્રેક્ષકોને હસાવે છે, રમાડે છે, તથા રોવડાવે છે. તેવી જ રીતે આપણા આત્માએ સંસારનાટકમાં પશુ, પંખી વગેરેના અવતાર લીધા, દેવગતિ તથા નરકગતિના પણ પાર્ટ ભજવ્યા. માનવ માનવી તરીકે જન્મ લીધા. સંબંધીઓને નાટકની શરૂઆતમાં હસાવ્યા અને નાટકની સમાપ્તિમાં રોવડાવ્યા, તે ભવનાટકની સંપૂર્ણ પૂર્ણાહુતિ કરવા અને પાત્રો ભજવવાની વિંટબણા ટાળવા માટે નાથની આગળ નાટક પૂજા ઉલ્લાસપૂર્વક કરવાની છે, સાથે ગીતગાન, વાજીંત્રનું વાદન હોય તો તે વધુ પ્રબળ શુભ ભાવને જગાડે છે. તેમાં એકતાન બનેલો આત્મા ભક્તિના ફળરૂપે તીર્થકર નામકર્મ પણ અવસરે કમાઇ લે છે. આ ભક્તિયોગમાં મન, વચન તથા કાયાની એકાગ્રતા વધુ કેળવાય છે. ગમે તેવા દારૂણ માનેલા દુઃખો પણ ક્ષણવાર વીસરાઇ જાય છે. તથા સંસારના ચમકદાર સુખો પણ એ એકતાન આનંદ આગળ રસ વિનાના ભાસે છે. સંગીતકાર, બજાવનાર, નૃત્ય કરનાર, રાસદાંડીઆ રમનાર વગેરે ભાગ્યશાળીઓએ જગતને રીઝવવા, ખુશ કરવા કે પોતાની કળા દેખાડવા, અને પછી પ્રશંસાની પુષ્પવૃષ્ટિ, તાળીના ગડગડાટ કે વન્સમોરલેવા માટે કળાનો દુરુપયોગ કરવાનો નથી, પણ કેવળ પરમાત્માની ભક્તિ કરી પોતાના તથા બીજાના આત્માને રીઝવવા અને ખુશ કરવા માટે જ તે કળાનો સદુપયોગ કરવા જેવો છે. દેવોએ પ્રભુ આગળ વિવિધ નૃત્ય કર્યું. સંગીતના સાજ સાથે મધુર ગાનતાન કર્યું. ત્યારબાદ સૌધર્મેન્દ્ર દર્પણ વગેરે આઠ મંગલોને રત્નના વસ્ત્ર ઉપર રૂપાના ચોખાથી આલેખે છે. પૂજામાં ચોખા કદાચ ચાંદીના નહિ તો પણ ચાલુ ચોખાય શુદ્ધ અને અખંડ જોઇએ. તુટેલા, સડેલા કે કણકી કામ લાગે નહિ.
ઇન્દ્રની પ્રભુ પ્રત્યે સ્તુતિઃહવે ઇન્દ મહાગંભીર ભાવવાહી શબ્દોમાં પ્રભુની સ્તવના કરે છે
“હે પ્રભુ ! આપને નમસ્કાર થાઓ, નમસ્કાર થાઓ, આપ સિદ્ધ છો, બુદ્ધ છો, રજ વિનાના છો, શ્રમણ છો, સમતાના સંગીછો, માયાશલ્ય, નિદાનશલ્ય કટ્ટર - ૨૩ ૨૩-રકમ ૫૦ કફ કેર સ્ટાર ફફ@
