________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
અભયકર નૃપનું અદ્ભુત ચરિત્ર
“ હું ભાગ્યશાળી રાજપુત્ર અભયકર ! તું ભલે આવ્યો. હું વિનયશાળી ! કલ્યાણને માટે જ તને અહીં લાવવામાં આવ્યા છે. ' ત્યારે કુંવર પણ માલ્યા ક—“ હું પૂજ્ય ! આપના દર્શનથી મારું આગમન અત્યારે સાક થયું છે, કારણ કે મહાત્મા પુરુષના દર્શનવડે જ પ્રાણીઓના જન્મ પવિત્ર ગણાય છે. ” કુમાર આ પ્રમાણે ખાલી રહ્યો હત। તેટલામાં તે આનંદમગ્ન યાગીએ સમાધિ ચઢાવી. પછી તરત જ મનુષ્યને અપ્રાપ્ય એવી રસવતી શેાલતા સેાનાના થાળામાં આકાશમાર્ગે તેની સમક્ષ હાજર થઇ, એટલે તે યોગીશ્વરે કુમારને કહ્યું - ‘હે કુમાર ! તું મારા અતિથિ છે, માટે ભાજન ૩ર. બાદ તે બંને આગળ છિત ભોજનસામ પ્રોથી પરિપૂર્ણ એક-એક સોનાના યાળ હાજર થઇ ગયા. તે બનએ ભાજન કરી લીધા પછી આકાશમાંથી શીતળ પાણી પણ આવ્યું અને ત વડે આચમન કરીને બન ઊભા થયા. પછી તે પોગીપુરુષના હુકાર માત્રથી તે રસવતીની સામગ્રી જેમ આવી હતી તેમ પાછી ચાલી ગઇ. ત્યારપછી ચંદન, અગરુ ને કપૂરયા પૂર્ણ સુગ ંધીવાળું તાંબૂલ તે બંનેના હાથમાં રવયમેવ આવી પડયું. બાદ યોગ્ય સ્થાનમાં સુખપૂર્વક આરામ લેતા તે ખનની આગળ વેણુ, વીણાના અવાજથી રમણીય, તેમજસ્થાન, માન, યતિ, ગ્રામ ને ત્રણ પ્રકારના લયથી મનાહર, કણ પ્રિય એવું દિવ્ય સ ંગીત શરૂ થયું. આ પ્રમાણે વિનાદથી હરણું કરાયેલ મનવાળા તે કુમારના ઉનાળાના દિવસ લાખાં હવા છતાં પણુ એક ક્ષણમાત્રમાં પસાર થઇ ગયું!.
તે સમયે તેજપુ જ પ્રસરાવતા સૂર્ય અરત અને ભટકતા ગજરાબ્ને સરખા અધકાર રૂપી વનમાં ફુલાઇ ગયા. વળી તે સમય પાતાની રાત્રરૂપી સ્ત્રીના અંધકારરૂપી કંચુઆ (ચાળી) દૂર કરાને પોતાના કિરણરૂપી હરતથી તેના મુખને ઉજાળતો રાત્રિના ધણી-ચંદ્ર પશુ ઉદય પામ્યો. ત્યારઆદ સ ંતુષ્ટ ચિત્તવાળા યાગીશ્વરે જગતમાં અદ્ભુત પરાક્રમી તે પવિત્ર રાજકુમારને ઉદ્દેશીને કહ્યું કે— - હું રાજપુત્ર ! મારી પાસે સેંકડા નિર્દોષ પવિત્ર
થયે
કાશ
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
[ ૪૩ ]
વિદ્યા છે અને તેમાંની કેટલીક વિદ્યા યાગ્ય પાત્રાને મેં આપી છે, પરંતુ ખડગસિદ્ધિ નામની વિદ્યા યાગ્ય પાત્રના અભાવે હજુ મારી પાસે જ રહેલી છે. આ વિદ્યાના સ્મરણ માત્રથી મનુષ્ય રહ્યુભૂમિનાં લાખા શત્રુએસના સમૂહને જીતવા સમર્થ અને છે. વિદ્યાને પ્રાપ્ત કરીને જે કાઇ પુરુષ શકાને લીધે બીજાને તે શીખવતા નથી તે તે વિદ્યાના વિચ્છેદ કરવારૂપ પાપના ભાગી બને છે, પણ જો કાઇ યેાગ્ય પાત્ર ન મળે તે તે વિદ્યાને નાશ થવા દેવા એ વધુ ઉત્તમ છે એમ મારું માનવું છે. જો હુ કાઇને વિદ્યા આપતા નથી તેા હું દેવાદાર રહુ છુ અને જો અયાગ્ય પાત્રને તે વિદ્યા સમરું તો તે સમણુ વિદ્યા-વિનાશના કારણભૂત અને છે. વળી મારું આયુષ્ય અલ્પ છે એટલે “ એક તરફ વાઘ અને બીજી તરક નદી ” એવા સ્થિતિમાં જેવામાં હું કર્ત્તવ્યવિમૂઢ બન્યા હતા તેવામાં સાક્ષાત્ વિદ્યાદેવીએ જ આવાને મને પ્રેમપૂર્ણાંક જણાવ્યું કે– હે વત્સ ! તું ચિંતા ન કર. ગુણસમૂહના મનેાહર મંદિરરૂપ કા એક ચેાગ્ય પુરુષને આ જ સવારમાં હું અહીં લાવીશ. ત્રણ જગતના આભૂષણરૂપ તે અદ્ભુત પુરુષને વિષે મારું આરોપણ કરીને, તારા શરીરના ત્યાગ કરીને તું સુખી થજે, ’ પછી તે વિદ્યાદેવીથી પેતાના સેવકદ્વારા તું અહીં અણુાય છે, માટે વિદ્યાર્ન ગ્રહણ કર. '’ ત્યારે કુમારે જણાવ્યું કે—“ હું પ્રાજ્ઞશિરોમણિ ! આપના ચરણુકમળના દન માત્રથી જ હું કૃતકૃત્ય થયે। છું. હવે મારે તે વિદ્યાપ્રાપ્તિની શી જરૂરિયાત છે ? કારણ કે મહાત્મા પુરુષાનું દર્શીન જ મેાક્ષમંદિરના પગથિયારૂપ, લક્ષ્મીને વશ કરવામાં કારણભૂત અને કલ્યાણરૂપી સોંપત્તિએના અરિસા તુલ્ય છે. '' એટલે યાગિરાજે કહ્યું કે-“હું ભદ્રે ! જગતનું કલ્યાણુ કરનારા લક્ષ્મીસપન્ન તમારા જેવા પુરુષા
,,
આ પૃથ્વી પર ખરેખર કલ્પવૃક્ષ જેવા છે, તેા પણ મારી વિદ્યા સ્વીકાર, મારા ઉપર રહેલા ગુરુઋણુને કાપી નાખતા (નાખીને) તું મારા ઉપકારી થા. એમ કહીને કુમારના સત્ત્વથી રંજિત થયેલા યાગીએ ખડૂગસિદ્ધિ નામની વિદ્યા આપીને તે કુમારને તેના
For Private And Personal Use Only
