________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અભયકર ન પનું
અદ્દભુત ચરિત્ર
સં. ગાંધી. પશ્ચિમ મહાવિદેહની પુષ્કલાવતી નામની આશ્ચર્ય પામેલ; અને ત્યાં જ રહેલા તે રાજકુમારની વિજયમાં પૃથ્વીના આભૂષણરૂપ પુંડરીકિણી નામની રાત્રિ નિમેષ માત્રમાં વ્યતીત થઈ ગઈ. નગરી છે. તે નગરીમાં જગતનું કલ્યાણ કરનાર ત્યારબાદ વર્ષથી પ્રફુલ્લિત નેત્રવાળા, કૌતુક ક્ષેમંકર નામનો રાજા હતો અને તેની અમરસેના જેવાની ઈચ્છાવાળો તે કુમાર ત્યાંથી ઊડીને વનશોભા નામની પટરાણી હતી. એકદા મધ્યરાત્રિને સમયે તે જોવા લાગ્યો. મેટા ઘેરાવાવાળા ઝાડાથી દિશાને રાણુઓ બધા ગ્રહોને અનુકૂળ શુભ મુહૂર્તમાં ચૌદ ઢાંકી દેતું તે વન, સૂર્યના ભયને લઈને જાણે અંધમહાસ્વપ્રથી સૂચિત મહાસમૃદ્ધિશાળી, દેવપૂજા, દયા, કારે અહીં જ સ્થાન કર્યું હોય (આશરો લીધે દાન અને ગરીબ લોકોને ઉદ્ધાર કરવાને દેહદેવડે હાય) તેવું લાગ્યું એટલે કે તે વન એટલી ગીચ પ્રગટ ગુણવાળા અનુપમ પુત્રરત્નને જન્મ આપ્યો. ઝાડીવાળું હતું કે સૂર્ય-કરણને પ્રવેશ પણ અત્યંત હર્ષને કારણે રાજાએ પુત્રજન્મસવ થઈ શકતો ન હતો. મોટા મોટા પર્વતો અને દોરી કર્યો અને યોગ્ય સમયે તેનું અભયંકર એવું નામ
જેવા આકારવાળા (નાના) ઝરણાઓથી કામદેવની પાડયું. દિવસે દિવસે વૃદ્ધિ પામતે તે કળાસંપન્ન છાવણરૂપ તે વને કુમારનું ચિત્ત હરી લીધું.
અપ્સરાઓથી ઉપભોગ કરાયેલ કુંજવાળું તે વન કુમાર બધી કળાઓને શીખતે પૂર્ણિમાના ચંદ્રની
જોતાં જોતાં તેણે નિર્મળ માનસ સરોવર જોયું. સુવર્ણ ઉપમાને પામ્યો. એટલે પૂર્ણિમાને દિવસે જેમ
કમળોથી શોભતા તે સરોવરને જોઈને કુમારે તેને, ચંદ્ર સંપૂર્ણ કળાવાળા બને તેમ તે કુમાર પણ સર્વ
સમાઈ ગયા છે મુખરૂપી કમળો જેમાં એવી દિશાકળાવાન બને. એકદા રાત્રિના પાછલા પહેરે જાગૃત થયેલ તે રાજકુમારે અચાનક પોતાને કોઈ
રૂપી સ્ત્રીઓનું દર્પણ માન્યું. ત્યારબાદ પવનથી
ડેલતા કમળાવાળા સરોવરના પાણીમાં સ્નાનાદિ એક વનમાં રહેલે . “ તે આ નગર નથી.
' પવિત્ર ક્રિયા કરીને ફરી વાર તે જંગલમાં ફરવા તે આ ઘર નથી, તે આ દુનિયા નથી; તેમજ આ પૃથ્વી પણ તે નથી. પૂર્વે કદી નહીં જોયેલ એવો લાગ્યા. આગળ ચાલતાં ચાલતાં તેણે વંદનને યોગ્ય. આ કોઈ અપૂર્વ પ્રદેશ જણાય છે. શું આ ઈદ્રજાળ જોવા લાયક, સુવર્ણમય કાઈ એક ઊંચે મહેલ છે ? શું આ સ્વમ છે? શું ભારે મતિ ભ્રમ છે?” જોયા. અતિ આશ્ચર્યથી પ્રગટેલ આનંદવડે પ્રોત્સા. આમ અનેક પ્રકારના સંકલ્પવિકલ્પોથી તેનું હિત થએલ તે કુમાર તેને પહેલે માળે ગયો, અનમન વ્યગ્ર બન્યું. આવા પ્રકારનો જેવો તે વિચાર ક્રમે મહેલની સુંદરતા જેતે જોતા તે નિષ્કપટી કરે છે તેવામાં કોઈ એક વિનયી અને દિવ્ય કુમાર સૌથી ઉપલે માળે ગયો. ત્યાં જઈને તેણે રૂપધારી પુરુષ કુમાર પ્રત્યે નિર્મળ હાસ્યવાળી વાણી
પિતાની સમક્ષ દિવ્ય આકૃતિવાળા, યોગને લગતા બોલ્યો કે-“ હે ધીર પુરુષ ! તું આશ્ચર્ય પામીશ
વસ્ત્રોથી ચોતરફ વીંટળાએલા, અક્ષમાળાથી પવિત્ર, નહિ. મેં તારું અપહરણ કર્યું છે અને તેમ કરવાનું
- આત્મનિરીક્ષણ કરતાં, પવન-રોધ કરનાર, જાણે કારણ પ્રાતઃકાળ થતાં જ તારી જાણમાં આવશે. * સાક્ષાત વાગે જ શરીર ધારણ ન કર્યું હોય તેમ આ પ્રમાણે સાંભળીને જોવામાં કુમાર કંઇ પણ શરીરધારી ચોગસ્વરૂપ જેવા એક યોગી મહાત્માને બાલવા જાય છે તેટલામાં તે તે દિવ્ય પુરુષ ક્ષણ જોયા. રાજકુમાર પ્રણામ કરીને બેઠે એટલે સમાધિ માત્રમાં અંતર્ધાન થઈ ગયો. “આ શું?” અમ ઉતારીને તે યોગીન્દ્ર અમૃત સરખી વાણું બોલ્યા
છે "
નગર નથી,
તે આ ઘર નથી, તે આ
For Private And Personal Use Only
