Atmanand Prakash Pustak 032 Ank 05

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

પ્રતિબિંબ.
૧૦૫ મૂકી છે ? આપણી તો ફરજ છે કે ઉપદ્રવ કરનારાઓને પણ બે ધર્મના શબ્દો વિવેકપૂર્વક સંભળાવા. કેઈક દિવસ પણ એ પળલશે.
આપણે જૈન મુનિ છીએ. આપણું શાંતિ અને સહિષ્ણુતાની જ એમની ઉપર અસર પડવી જોઈએ. આપણે કંઈ બાવા નથી કે ધકે પછાડીને ડરાવીને ધમકાવીને આપણે લાગો વસુલ કરીએ. આપણે જે તપી જઈએ–ઉશ્કેરાઈ જઈએ તે પછી આપણામાં ને પેલા જમાતવાળા બાવામાં શું ફેર રહ્યો ? આપણું મુનિપણું તે સંયમથી જ શોભે.”
પ્રસંગે પાત્ સ્વ. મહારાજજી ગામડાના કાંટા કેવા કુટિલ હોય છે તે સમજાવતા, વીતરાગદેવના પંથનું ગૌરવ સહચારીના અંતરમાં ઠસાવતા અને ધના-શાલીભદ્ર જેવા સુકુમાર પુરૂષોએ કેવા કેવા કષ્ટ સહ્યાં છે તે કહી સર્વ સાધુ પરિવારને અપૂર્વ પ્રેરણા આપતા.
એક વાર એક સાધુ આવા જ અવસરે એક ગરાસીયાના ઘરમાં ગોચરી માટે ધર્મલાભ ઉચ્ચારી દાખલ થયા. પોતાના ઘરમાં એક સાધુને દાખલ થયેલા જોઈ ગરાશી એકદમ દેડી આવ્ય આવેશમાં ને આવેશમાં એણે મુનિજીને ધમકાવી બહાર કાઢ્યા.
ગુરૂદેવને એ વાતની જાણ થઈ. પેલો ગરાશી પણ ત્યાં આવી ચડ. ગુરૂદેવે એને એવી સરસ મધુર શૈલીમાં ઉપદેશ આપે કે એને બધે આવેશ બરફની જેમ ઓગળી ગયે. તે દિવસથી એ ગુરૂ મહારાજને અનન્ય લકત બની રહ્યો.
શાંતિ, સંયમ, માધુર્યથી જ કંધ, ઉશૃંખલતા કે કટુતાને જીતી શકાય છે એ સૂત્ર ઘણીવાર ગુરૂદેવ આ રીતે પિતાના આચારથી સિદ્ધ કરી આપતા.
નિર્જન માગે એક ભીલને મેલાપ. એક વાર પંજાબની સરહદમાંથી નીકળી મારવાડની રેતાળ વેરાન ભૂમિમાં થઈને સ્વ. આત્મારામજી મહારાજ ગુજરાત તરફ આવતા હતા. છેડા સાધુ સિવાય એમના વિહારમાં બીજું કઈ સાથે ન હતું. માર્ગ બતાવનાર ભેમીયા કે રસ્તા પૂરતો ચેકીદાર પણ ન હતો.
જતાં જતાં એક મેટું રેતીનું રણ આવ્યું. આસપાસ કયાં વસતી ન મળે. જનશૂન્ય માગે થઈને મુનિસંઘ એકલો આગળ ચાલે છે. સાંગ