________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વાદી શ્રી દેવસૂરિજી.
૬૬
વાદી શ્રી દેવસૂરિજી.
(ગતાંક પૃષ્ટ ૪૪ થી શરૂ.). વાદિશ્રી દેવસૂરિ પછી થયેલા પ્રખર આચાર્યોએ તેઓશ્રીને પિતાના ગ્રંથના આદિ ભાગમાં અધ્ય આપી તેમના પ્રત્યે પિતાને અતુલ ભક્તિભાવ પ્રદર્શિત કર્યો છે કે જેઓનાં નામ માત્રથી ઉલેખ આપું છું. શ્રી મહેશ્વરા ચાર્ય આવશ્યક સતતિકા ટીકામાં, જૈન ધર્મ પ્રતિબંધમાં શ્રી સોમપ્રભ સૂરિએ, ધર્માસ્યુદય મહાકાવ્યના કર્તા શ્રી ઉદયદેવ સૂરિએ, શ્રી પ્રદ્યુમ્નાચાર્ય, મુનિ દેવસૂરિ, સેમચંદ્ર પંડિત, શ્રી મેરૂતુંગાચાર્ય આદિ પંડિતો અને આચાર્યોએ તેમનાં ગુણ કીર્તન ગાઈ પિતાની લઘુતા બતાવી છે. હું આ બધા આચાર્યો પૈકી એકાદ બે આચાર્યોએ તેમનાં જે ગુણકીર્તન ગાયાં છે, તેના થોડા નમુના આપું તે અસ્થાને નહિ ગણાય.
" वादविद्यावतोऽद्यापि लेखशालामनुज्जता । देवसूरि प्रभोः साम्यं कथंस्याद् देवमूरिणा ॥ बार्हस्पत्याधिपत्यस्य पातनेप्रथितोद्यमः ।
अपूर्वः कोऽपिलोकेऽस्मिन् देवमूरिः कृतोदयः ॥ ઉત્પન્ન થાય છે. તેમજ ધર્મ, લક્ષ્મી, કૃતિ, તુષ્ટિ, પુષ્ટિ, મેઘાબુદ્ધિ, શાંતિસિદ્ધિ અને કૃતિથી દર્પ નિયમ. સંતોષ, લોભમૃતિ, ન્યાય, ક્રોધ, ક્ષેમ, સુખ અને યશ ઉત્પન્ન થાય છે. કામનંદીથી હર્ષ જન્મે છે. અધર્મ તથા હિંસાના અમૃત અને નિકૃતિપુત્રો છે. તથા ભય અને નરકપૌત્ર છે. માયા અને વેદના પૌત્રીઓ છે. ભય અને માયાનો પુત્ર મૃત્યુ છે. નરક અને વેદનાનો પુત્ર દુઃખ છે. વ્યાધિ, જરા, શેક અને તૃષ્ણાને મૃત્યુને પરિવાર છે. (શિsg૦ અંશ ૧) આત્મા મનોમય જગતનો પ્રેરક છે. જેની રાજસવૃત્તિ, સાત્વિક વૃત્તિ અને તામસીવૃતિ તે બ્રહ્મા, વિષ્ણુ તથા મહેશ છે. () આત્મા ત્રિગુણ માયાવડે ત્રિવિધ અહંકાર પામી સંસારમય-જન્મજરા મૃત્યુની વૃદ્ધિ કરનારો થાય છે. આમાના હૃદયકમળમાં થયેલ મેહની, કર્મનું ફળ, સંસારની ઉત્પત્તિ, સ્થિતિ અને વિનાશના અધિષ્ઠાનરૂપ દેવત્રિપુટીની પેઠે મિથ્યાત્વમેહની, મિત્રમેહની, અને સમ્યતમેહનીરૂપી ફળ પ્રકટાવે છે. ૩. કપિલ શાસ્ત્ર અને ન્યાયશાસ્ત્રની રચના વખતે છએ દર્શને હૈયાત હતાં એટલે એ દર્શન વિશ્વવ્યાપી હતા ત્યારે કપિલજી અને ગૌતમરૂષિ થયા છે. વાયુપુરાણુ, મત્સ્યપુરાણ વિગેરેમાં બે હજાર વર્ષ પૂર્વને ઇતિહાસ છે. જેથી તેનો રચના કાળ બે હજાર વર્ષ પહેલાં મનાય છે. પદ્મપુરાણમાં રામાનુજસ્વામીનું વર્ણન હોવાનો ઉલ્લેખ છે (સત ) એટલે આ રીતિએ . સ. ની તેરમી સદીમાં પદ્મપુરાણનો રચના કાળ મનાય છે. ભોજરાજાના સમયમાં બે પંડિતોએ વ્યાસજીના નામે બે પુરાણની રચના કરી હતી. જેને ભેજરાજાએ દંડ કર્યો હતો. ત્યારથી પુરાણુ ચવાનું બંધ થયું હશે. સ્મૃતિ અને પુરાણુની ભાષા સંસ્કૃત છે. (ચાલુ)
For Private And Personal Use Only
