Apragat Sazzaya Sangraha

Author(s): Sarabhai Manilal Nawab
Publisher: Sarabhai Manilal Nawab

Page 91

ભીલડીની સજ્ઝાય
ગજપતિ ચાલે ચાલતી, તારાં દુઃખે છે પાય; નમણી પદમણી વાલહી, પહેરણ પહેર્યાં છે પાન. રાય કહે પ્રધાન સુણેા, ભીલી રૂપે છે રૂડી; ભાળ કરીને ભોળવા, મારે મંદિરે લાવા તેડી. પ્રધાન ચઢીને આવીયા, લાગ્યા ભીલીને પાય; રાય કહે પ્રાણ ત, શું કરવું મેારી માય. કહે તું અપ્સરા દેવકન્યા, કહે તું દેવ જ પુત્રી; એક અચંબા મુજને પડચા, પહેરણ પહેર્યાં છે પાન. નહિ હું અપ્સરા દેવકન્યા, નહિ હું દેવ જ પુત્રી; જન્મ દીયા મુજ માવડી, રૂપ દીચેા કીરતારે. વન વસે તુમે ઝુંપડાં, આવા અમારે આવાસ; અમ રે સરીખા રાજવી, કેમ મેલે નિરાગ્ન. વન રે ભલું મારે ઝુપડું, ખપ નહિ રે આવાસ; અસ રે સરીખી ગારડી, તારે ઘેર છે દાસ. સાલ દાલ ધૃત સાલા, નિત્ય નવા રે તંખેાલ; પેણુ ચીર પટેલીયાં, એસે હિંચકે હિંડાલ. ભોજન કાંઈક કરાવીએ, રાજા અર્થે અજાણ્યા; ભોજન મારો કદકીયાં, તાંદુલાદે વજીર. પેરણુ કાંઇક સરાવીએ, રાજા અર્થે અજાણ્યા; પેરણ પાન પટોલીયાં, મુજ ભીલીને સાહે. પૃથ્વીપતિને રાજીયા, તે તેા કહીએ ખાપ; અમને પરિસહ કાં કરી, તમને લાગે છે પાપ મેરૂ ઢળે તેા હું ના ડગ્યું, ઊગે પશ્ચિમ જે ભાણ; શિયળ ખંડીત મારૂં નવ કરૂં, જો જાયે અમ પ્રાણ, રાય તુરંગેથી ઊતરીએ, લાગ્યા લીલીને પાય; વચન કુવચન કીધાં ઘણાં, તે ખમળે મેારી માય. ભેરી વાગે ભૂંગલ વાગે, વાગે નવરંગ તાલ; લીલી પધાર્યા મંદિરે, વૐ જયજયકાર.
ૐ
[ ૮૧
વન છ
વન ૨
વન
વન ૧૦
ન૦ ૧૧
વન ૧૨
વન ૧૩
૦ ૧૪
વન૦ ૧૫
વન ૧૬
વન૦ ૧૭
વન૦ ૧૮
વન ૧૯
વન૦ ૨૦