________________
श्री महावीरस्वामीचरित्र. (३१). करता उता कुंपमीमा रहेला प्रनुने कडं के, “हे देव ! हे आर्य ! पदीन पण पोताना स्थाननी रक्षा करे तो तमे गायोथीनकण कराती पोतानीज कुंपमीने कम नथी रक्षण करता? " तापसनां आवां वचन सांजली दयाना समुरूप प्रन्नु ते स्थानने अप्रीयकारी मानी चोमासाना पंदर दिवस गया उतां पण पांच अन्निग्रहोने लश्ने त्यांथी चाल्या. ते अनिग्रहो आ प्रमाणे- शरीर नपर राग रहित एवा म्हारे अप्रीति थाय तेवा स्थानके निवास करवो नहीं; निरंतर कायोत्सर्गमां रहेवू; ३ हमेशां मौन धारण करवू, हाथरूप पात्रमांज नोजन कर; ए कोई ग्रहस्थ वंदन करे तो पण तेनो सत्कार करवो नहीं. आ प्रमाणे पांच अन्निग्रहोने धारण करी प्रभु अस्थिनामना गाममां आव्या. त्यां ते बीजा माणसोए ना कह्या बतां पण शूलपाणियदना मंदिरने विषे रह्या. हवे ए गामर्नु नाम अस्थिगाम शाथी पम्युं, ते कहे .
पूर्व आ गामनुं नाम वईमान हतुं. त्यां वेगवती नामे नदी हती. ए नदीमा घणी वेढुंहती. एक दिवस धनदेव नामे सार्थवाह मालथीनरेलां पांचसे गामांन सहित त्यां आवी चम्यो. नदीमां वेलुं बहु होवाथी कोई गाउँ सामे पार जश् शक्युं नहीं एटले एक नव्य बलदे पांचसे गामा नदीने सामे पार पहोचामया; परंतु पोते तूटी गयो. बलदने तूटी गयेलो जागी धनदेव सार्थवाह तेने आजीविका सहित गामना माणसोने नलावी पोते पोताना नगर तरफ चाल्यो गयो.
हवे पागल नगरवासी लोकोए ननालानी ऋतुमां तेनी घास पाणीथी सेवा करी नहीं; तेथी ते बीचारो नूख तरसथी मृत्यु पामीने महाबलवंत शूलपाणी नामे यह यो अने ते पूर्व नवनुं वैर संन्नारी क्रोधवमे मरकी विगेरेना रोगो नत्पन्न करी ते गामना प्राणीनने मारवा लाग्यो. लोकोए तेने बलीदान आपवा विगेरेपी संतोष पमामयो एटले ते आकाशमां अदृश्यपणे रहीने कहेवा लाग्यो के, “में उत्पन्न करेला रोगश्री मृत्यु पामेला प्राणीननां अस्थि (हामकां)यी बनावेला पीठने विषे एक मंदिर करावो अने तेमां वृषन रुपे म्हारी मूर्ति स्थापो.” लोकोए तेना कहेवा प्रमाणे सघलुं करयु अने
शर्मा नामना ब्राह्मणने त्यां पूजा करवा राख्यो. ए नपरथी ए गामर्नु नाम वर्षमान मटीने अस्थिगाम पठ्यु , प्रनुतो वर्षाऋतुमा निश्चय करीने अ