Acharanga Stram Part 02

Author(s): Shilankacharya
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj

Page 176

आचा०
॥ ३९३॥
बधा तुरंग दूर थया. न खाधुः न कोइने पुन्य माटे आप्युं. ए प्रमाणे बीजा पण जीवो करवा कराववाना संसारी - कर्तव्यमां- मूढ बनीने पोतानो आरंभ निष्फळ करे छे.
अथवा जेमां कषाय ते “कास" संसार छे तेने कसे; एटले सन्मुख जाय; ते ज्ञान विगेरेमां प्रमाद करनारो छे ते कहे छे. एटले संसार भ्रमण कषायथी छे, एटले तेमां माया लीधी; एटले जे बहुमायी छे, ते क्रोधी मानी अने लोभी पण जाणवो; अने अशुभ कृत्य करवाथी मूढ बनेलो सुख वांच्छतो छतां दुःखज भोगवे छे. कळु छे:
"सोउं सोवणकाले मज्जणकाले य मज्जिउं लोलो । जेमेउं च वराओ जेमण काले न चाएइ ॥१॥"
जे स्वार्थी छे, ते रातना सुवानुं, अने दिवसमां नावानी वखते, नावानुं तथा जमवानी वखते, जमवानुं ते सुखेथी करी शकतो नथी. आना संबंधमां मम्मण शेठनुं दृष्टांत पूर्वे कहेलं छे, तेना जेवो कासकप एटले बहु कपटी. तेणे करेला कपटथी बनेलो मूढ, जे जे करे तेनावडे वेरनो प्रसंग थाय; ते कहे छे:- ते कपटी बीजाने ठगवा लोभनुं कृत्य करे छे, जेथी वेर बधे छे, अथवा लोभ करीने नवां कर्म बांधीने, सेंकडो नवा भव करे छे, अने नवां वेर बधे छे. ते कहे छे:
66
55
दुःखार्तः सेवते कामान्, सेवितास्ते च दुःखदाः । यदि ते न प्रियं दुःखं, प्रसङ्गस्तेषु न क्षमः ॥१॥ दुःख पीडायलो काम भोगने सेवे छे, अने परिणामे ते दुःख आपे छे, तेथी गुरु शिष्यने कहे छेः – हे मुनि ! तने जो, दुःख प्रिय न लागतुं होय; तो ते भोगोनो स्वाद छोड.
प्रश्नः - जीव, एवां शुं कृत्य करे छे के, पोताने वेर बधे छे ?
सूत्रम
॥ ३९३ ॥