Acharanga Stram Part 02

Author(s): Shilankacharya
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj

Page 187

आचा०
॥४०४॥
(ari काममां विघ्न वधारे आवे तेम) कदाच ते संसारनो घर, स्त्री, धन सोनुं विगेरे परिग्रह छोडनार अकिंचन मुनिने सेयम अनुष्ठान करतां मोहनीयकर्मना उदयथी संयममां अरति थाय; तोपण, ते संयम संबंधी अरतिने पोते सहन करे; (तेमां मन न राखे) पण वधारे वैराग्यथी वीर बनीने आठ प्रकारना कर्मशत्रुने प्रेरणा करीने ते शक्तिमान बनेलो वीर असंयममां अथवा, विष- परिग्रहमां रति न करे; अने संयममां जे अरति थाय; अने विषयमां रति थाय तेथी, विमन बनीने शब्दादिमां रमणता न करे; एटले, रति अरति, ए बन्नने छोडवाथी खेदी मनवाळो न थाय; तेम, राग पण न करे ते बतावे छे.
रति अने अरतिमां मन न लगाड धुं ते वीर छे, अरे जे वीर छे, ते पांच इन्द्रियना विषयमां आसक्ति न करे त्यारे शुं करवुं ते कड़े छे:स फासे अहियासमाणे निविंद नंदिं इह जीवियस्स । मुणो मोणं समायाय, धुणे कम्मसरीरगं ॥२॥ पंतं लुहसेवंति वीरा संमत्तदंसिणो । एस ओहंतरे मुणी तिने मुरिए विग्राहिए, तिमि ॥ ( सू० ९९ )
जेथी रति- अरतिने त्यागीने मनोहर शब्द विगेरेमां साधु राग न करे; तेम खराबमां द्वेष पण न करे. ते स्पर्श विगेरेमां पण सारीरीते सहन करे; एटले, मनोज्ञ शब्द सांभळीने आनंद न माने; तेम, खराब सांभळीने खेद न करे; ते प्रमाणे शब्द, तथा स्पर्श लघाथी बीजी इन्द्रियना विषयमां पण जाणवुं कां छे केः
सद्देसु अ भद्दयपावसु, सोयवितयमुवगएसु । तुट्टेण य रुद्वेण व समणेण सया न होअहं ॥१॥
सूत्रम् ॥४०४ ॥