Acharanga Stram Part 02

Author(s): Shilankacharya
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj

Page 200

आचा०
॥४१७॥
से जंच आरभे जं नारभे, अणारद्धं च न आरभे, छणं छण परिण्णाय लोगसन्नं च सबसो (सू० १०३ ) जे संयम अनुष्ठान संपूर्ण कर्मक्षय माटे आदरे; ते मिथ्यात्व अविरति विगेरे संसारनां कारणने न आरंभे; एटले, साधुपणुं | अराधे; अने संसारीपणुं छोडे; एटले, अढारे प्रकारनां पापो विगेरे जे एकांतथी दूर करवानां छे, तेवां पापो छोडीने संयम अनुष्ठानने करीने मोक्ष पामे अने केवळी, अथवा, उत्तम साधुओए जेने अनाचीर्ण क; ते पोते न करे; अने मोक्ष अनुष्ठान करे. बळी, जिनेश्वरे त्यागवा योग्य कझुं; तेमां मुख्यत्वे हिंसा छे. ते हिंसानां कारणने जाणीने साधु तेने छोडे, ज्ञ-परिझाए जाणे; अने प्रत्याख्यान परिझाए त्यागे अथवा, क्षणनो अर्थ हिंसाने बदले समय लइए; तो समयने जाणीने ते काळे ते काम करे.
बळी लोक जे गृहस्थ छे, तेमने सुखनी अभिलाषा छे, अथवा, ते कारणे तेने परिग्रहनी संज्ञा छे, तेवी संसारी - वासनाने साधु छोडे, ते मन, वचन, कायाथी पोते न करे, न करावे; न अनुमोदे; तेथी कछु केः - उपरना गुणवाळो धर्मकथा-विधि जाणनारो, बन्धायला ने मुकावनारो कर्मने छेदवामां कुशळ, अने बन्ध-मोक्षनी खोळ करनारो सुमार्गे चालनारो, कुमार्गने समजी अढार पापने रोकनारो, संसारी-लोकनी स्थिति चाणारो जे मुनि छे, तेने भुं थाय ते बतावे छे.
उद्देसो पासगस्स नत्थि, बाले पुणे निहे कामसमणुन्ने असमिय दुक्खे दुक्खी दुक्खाणमेव आवहं अणुपरियes, (सु० १०४) तिबेमि लोकविजयाध्ययनम् ॥२॥
सूत्रम् ॥४१७॥