________________
સૌભાગ્ય ચસી કથા
૧૨૭
શીલવતી, રૂપવતી અને સૌભાગ્યવતી હતી. તેની ગુણુવતી નામે પુત્રી અદ્દભુત વિનયવતી હતી, પણુ ક્રમે કરીને રાગથી પીડાતી હતી. વળી મૂગી હેવાથી મેલી શકતી નહેાતી. પિતાએ અનેક ઉપાય કર્યાં, પણ રાગ શમતા નહેાતા. કાઈ તેની સાથે વિવાહ પણ કરતું નહેતું. એમ કરતાં તે સેાળ વરસની થઇ. તેના દુ:ખે કરીને સમસ્ત કુટુબ દુઃખી થયું.
61
હવે, તે નગરતે વિષે એક સમયે ચાર જ્ઞાન ધારણ કરનાર શ્રી વિજયસેનસૂરિ આવ્યા. નગરના સર્વે લેાકેા, પુત્ર સહિત રાજા તથા કુટુંબ સહિત સિંહદાસ શ્રેષ્ઠી તેઓને વાંદવાને માટે ગયા. ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરી વિધિપૂર્વક વાંદી યથાયેાગ્ય સ્થાને સૌ બેઠા. આચાયે દેશના આપી, અને તેમાં જ્ઞાનની આરાધનાને વખાણી- જે જ્ઞાનને મની વિરાધે છે તે આગલા ભવમાં શૂન્યમન અથવા અસની થાય છે, જે જ્ઞાનને વચનથી વિરાધે છે તે મૂગા-મુખરાગી થાય છે, જે કાયા વડે જ્ઞાનને વિરાધે છે તેને કાઢ વગેરે દુષ્ટ રાગા થાય છે, અને ત્રિવિધ પ્રકારે વિરાધે તેને પરભવમાં પુત્ર, મિત્ર, સ્ત્રી, ધન્ય, ધાન્ય, સૌભાગ્યાદિ સર્વના નાશ થાય છે.”
આ પ્રમાણે દેશના સાંભળીને સિંહદાસ શ્રેષ્ઠી મેલ્યા, “ હે ભગવન્ ! કયા કથી મારી પુત્રીના શરીરમાં રાગ થયા છે? ” ગુરુ કહેવા લાગ્યા, “ હે મહાભાગ ! સવે શુભાશુભ વસ્તુ કમથી ઉત્પન્ન થાય છે, માટે એના પૂર્વભવ સાંભળેા—
ધાતકીખંડના ભરતને વિષે ખેટક નામે નગર છે. ત્યાં જિનદેવ નામે શેઠ હતા, તેને સુન્દરી નામે પત્ની હતી. તે નામમાં તેમજ રૂપમાં ખરેખર સુન્દરી હતી. તેના પાંચ પુત્ર આસપાલ, તેજપાલ, ગુણપાલ ધમ પાલ અને ધમ સાર નામે હતા, તથા ચાર પુત્રી લીલાવતી, શીલાવતી, રંગાવતી અને મંગાવતી એવાં નામે હતી. જિનદેવે અનુક્રમે પાંચ પુત્ર પતિ પાસે વિદ્યા ભણવા મૂક્યા. તે પાંચે ભેગા મળી ચાપલ્ય કરતા, જેમ તેમ ખેાલતા, પણ ભણુતા નહિ. એ સમયે પંડિત તેમને શિક્ષા કરતા, સેટી વગેરે તેમને મારતા. એટલે રાતા
