________________
( ૧૯ )
બ્યના માંસના લાલચુ થયા. મારાથી જન-ક્ષય થતા જાણીને મને અનેક પ્રકારે સમાવવામાં આવ્યેા, પણ અત્યંત દુર્ભાગ્યના ચેાગથી મારૂ તે વ્યસન ગયું નહીં; તેથી મારા મત્રી અને સામત વિગેરેએ બળાત્કારે મને નગરમાંથી કાઢી મૂકયા. કેમકે સાનાની છરી પણ કાંઈ પેટમાં મરાતી નથી. એવી રીતે સ્થાનથી પરિભ્રષ્ટ થયેલા હું માનવરાક્ષસ થયા. પછી હું પૃથ્વીપર ભમવા લાગ્યા. એવી રીતે ભમતાં ભમતાં અચાનક અહીં આવી ચઢ્યો.”
"
આ પ્રમાણે રાજકન્યા વાત કરે છે તેવામાં દૂરથી આવતા તે રાક્ષસને જોઈને ભયવાળી થઇ સતી સસબ્રમપણે તે એટલી કે– હું કુમાર ! તમે ચાલ્યા જાઓ, ચાલ્યા જાઓ, એ દુષ્ટ રાક્ષસ મને પરણવાની ઈચ્છાથી વિવાહસામગ્રી લઈને આકાશમાગે શીઘ્રપણે અહીં આવે છે. ” તે સાંભળી કાંઈક સ્મિત કરીને કુમાર ખેલ્યા કે− જાણ્યું, જાણ્યુ, તારૂ મન જાણ્યુ, તું તે યમને વરવા ઇચ્છે છે, મને વરવા ઇચ્છતી નથી. ’ આ પ્રમાણે સાંભળી નિઃશ્વાસ મૂકીને તે ખેલી કે‘ હે મહાભાગ ! હું અત્યંત મદભાગ્યવાળી છુ, તમારી જેવા વરરત્ન હું કાંથી મેળવી શકું ?’ કુમાર કહે છે કે-‘તુ એના માઁ કાંઇ હાય તા જણાવ કે જેથી તારા નિષ્કારણ વૈરી એવા તે રાક્ષસને હું હણી શકું. ' આ વચનથી હર્ષોં પામીને તે કન્યા ખાલી કે મધ્યાન્હ એક મુર્હુત એ નિશ્ચળ થઇને દેવપૂજા કરે છે, તે વખતે એ નરરાક્ષસને મારી શકાય તેમ છે, બીજો અવસર નથી. ’ તે સાંભળીને કુમારે કહ્યું કે- હું વિચક્ષણે ! તે ઠીક વાત કહી. ’ કન્યા કહે−‘ હવે બીજી અંજન આંજીને મને ખીલાડી અનાવા અને તમે ખૂણામાં સંતાઈ
.
