________________
(૪૩) ગામમાં જઈને થાકેલા એવા ત્રણે જણા સુઈ ગયા. તેવામાં ચારની ધાડ આવી. તે વખતે પડ્ઝ તથા ધનુષ્યને ધારણ કરનારા આરક્ષકના પુત્રે ઘોર યુદ્ધ કરીને તેઓને ભગાડ્યા. તેઓ જીવ લઈને ત્યાંથી ભાગી ગયા. તે હકીકત જાણવાથી ગામના લોકો બહુ રાજી થયા, એટલે બીજે દિવસે તેઓએ તેમને આદરપૂર્વક જમાડ્યા. તેઓ જમીને જરાવાર સુખપૂર્વક આસાયેશ લઈને પાછા આગળ ચાલ્યા. અનુક્રમે તેઓ એક નગર પાસે આવ્યા કે જે નગર સર્વવસ્તુઓવડે પરિપૂર્ણ જણાતું હતું. ત્યાં વ્યવહારીના પુત્રે ભજન મેળવવા ઉદ્યમ કર્યો. બજારમાં દુકાનની શ્રેણુ તરફ આવીને કેઈક વણિકના હાથમાં મુદ્રિકા આપીને તેણે અમુક દ્રવ્ય લીધું. પછી વસ્તુઓની પરીક્ષામાં વિચક્ષણ એવો તે ચતુષ્પથમાં ગયે અને ત્યાંથી કઈ વસ્તુ સસ્તે ભાવે ખરીદ કરી, તરત જ તે વેચી નાખીને પાંચશે દ્રમ્મ મેળવ્યા. એક પહારની અંદર એ પ્રમાણે લાભ મેળવીને અદીન એવા તેણે મૂળ દ્રવ્ય પાછું આપીને મુદ્રિકા પાછી મેળવી. પછી મેળવેલા કમ્મવડે ભોજન, વસ્ત્ર, તાંબુલ, કુસુમાદિક ખરીદ કરો મિત્ર પાસે આવીને તે શ્રેષ્ઠીપુત્રે પોતાના મિત્રોને સંતેષ પમાડ્યો.
ત્યાં રાત્રિ રહીને પાછા આગળ ચાલ્યા. અનુક્રમે સુરપુર નામના નગરે આવ્યા. ત્યાં કોઈ દેવકુળમાં ચારે મિત્રે આનંદથી રહ્યા. આજે મંત્રીપુત્રને વારો હેવાથી તે ચતુષ્પથમાં ગયે. તેણે પટ૭ વાગતે સાંભળીને કોઈને પૂછ્યું કે-આ પટહ શા માટે અત્યંત વગાડવામાં આવે છે?” તેણે જવાબ આપ્યો કે-“હે દૂરદેશમાં રહેનારા મુસાફર! તેનું કારણ સાંભળ. અહીંયા કે સર્વધર્તશિરોમણિ મનુષ્ય કેઈ સ્થળેથી આવેલો છે. તેણે અહીંના એક સાર્થવાહને એક દિવસ કહ્યું કે “હું તમારે ત્યાં છાની રીતે એક લક્ષ દીનાર મૂકી ગયે છું, તે હે સાર્થપતિ ! મન પાછા આપે.” સાર્થપતિએ કહ્યું કે- તેનો સાક્ષી કેણ છે?”