________________
( ૪ )
આ પ્રમાણેનું હૃષ્ટાંત ગુરૂમહારાજને મુખે સાંભળીને આશ્ચય પામેલા સુમિત્રરાજા ખેલ્યા કે—‘ હે પ્રભુ ! અજ્ઞાનપણામાં કરેલા એક મનુષ્યના નાશથી પણ અન્ય ભવમાં તેઓને દુ:ખે કરીને અંત કરી શકાય એવું ફળ ભાગવવુ પડ્યુ તા અમારા જેવા જાણીબૂઝીને હિંસા કરનાર જીવાની કઈ ગતિ થશે ? ”
"
ગુરૂમહારાજે કહ્યું કે- સંવૃત આત્મા જે ખાર પ્રકારે તપનું આચરણ કરે તો સવ કનો ક્ષય જરૂર થાય. મળતા એવા ખાદ્ય અને અભ્યંતર તપરૂપ અગ્નિમાં ૬૨-નીકાચિત એવા કર્મો પણ તત્કાલ લય–નાશ પામે છે. આ પ્રમાણે સાંભળીને કર્મના ફળથી ભયભીત થયેલા તે રાજાએ સ’સારરૂપી સમુદ્રમાં નાવ સમાન એવું ચારિત્ર ગ્રહણ કરવા ઈચ્છા દર્શાવી. ત્યારે ગુરૂએ કહ્યું કે-‘હે રાજન! તારે પૂર્વભવમાં ઉપાર્જન કરેલા દાનપુણ્યના ફળરૂપ નીકાચિત ભાગા ભાગવવાના હજી આકી છે. દેવોને પણ દુર્લભ એવા ભાગે! તારે લાંબા કાળ સુધી ભાગવવાના છે, માટે સાંપ્રત કાળે-હાલમાં ચાારત્ર લેવાની તમારી ચેાગ્યતા નથી.’ રાજાએ કહ્યું કે- હે સ્વામિન ! તેવા ભાગે ભાગવવાથી શું કે જે ભાગા વિષવાળા અન્નની જેમ ખાધા પછી પ તપરિતાપી એવા મહા માઢા વિપાકને આપે?” ગુરૂએ કહ્યું કે- હું નૃપ ! તમે સત્ય કહ્યું પર`તુ કેટલાક ક એવા હાય છે કે જે ભાગવ્યા સિવાય છૂટકા થતા જ નથી. કહ્યું છે કેઃ—
नाभुक्तं क्षीयते कर्म कल्पकोटिशतैरपि । अवश्यमेव भोक्तव्यं कृतं कर्म शुभाशुभं ॥
‘કાંડાગમે વર્ષો વ્યતીત થઈ જાય તેા પણ માંધેલુ કર્મ ભાગવ્યા સિવાય ક્ષય પામતું નથી. શુભ કે અશુભ
