________________
( ૩૩ )
હવે અહીં મહીને પૂરા થયા એટલે મકરધ્વજ રાજા પ્રિયંગુમજરીને લઇ જવા માટે ઉત્સુક થઈ આડંબર સહિત ત્યાં આવ્યું અને એક્ષ્ચા કે હું પ્રિયે! હવે નગરમાં પગલાં કરા અને મારી જેવા દાસની ઉપર હે ભામિનિ તમે પ્રસન્ન થાએ.’ રાજપુત્રી એાલી કે–‘હે રાજન્ ! તમે સારા રૂપ મૈં કુળ વાળી ચાર કન્યાઓને અહીં લાવા કે જેથી તેઓની અને આ વૈરિણીની સાથે રથમાં બેસીને આપણે નગરમાં જઇએ.' તેને વશ થયેલા રાજાએ તરતજ તેના કહેવાના અમલ કર્યો અને રૂપવાન ચાર કન્યાઓને ગામમાંથી ખેલાવી લીધી. એ વાત પ્રસિદ્ધ જ છે કે · કામી પુરૂષ શું શું કરતા નથી ?”
હવે કાતુક જોવા માટે ત્યાં નૃપાદિ રાજલેાક અને નગરજના પુષ્કળ એકઠા થયા. પછી પ્રિય ગુમંજરી પેાતાના ભત્તત્ત્તરના ચાર મિત્રા અને ચાર કન્યાઓ સહિત તે રથમાં બેઠી. વેશ્યાને પણ સાથે બેસાડી અને એકદમ આકાશમાર્ગે રથ ચલાળ્યે. માર્ગમાં પેલી દુષ્ટ એવી વેશ્યાને રથમાંથી નીચે પાડી દીધી. નિરાધાર એવી તે જળધારાની જેમ પથ્થરપર પડી જેથી તેના સર્વ અંગે ભાંગી ગયા અને ઘણું દુ:ખ પામી. કહ્યું છે કે અત્યુગ્ર પુણ્યપાપનું ફળ અહીં જ પ્રાપ્ત થાય છે,' એ થ અનુક્રમે રાજા વિગેરેની દૃષ્ટિથી અદૃશ્ય થયા અને સર્વે શ્રીકનક નામના નગરે પહેાંચ્યા. ત્યાં તેમને પ્રિય ગુમ જરીએ નેત્રમાંથી અશ્રુધારા વહેતે તેમના મિત્રનું શરીર આવાસના મધ્યમાં ગુપ્ત સ્થાને રાખ્યુ હતુ તે ખતાવ્યુ. સુત્રામે સજીવિની મહાવિદ્યાવી તેને સચેતન કર્યા એટલે કુમાર પણ ક્ષણમાત્રમાં સુઇને ઉઠ્યો હાય એમ જાગૃત થયા. રૂપસ્થ ધ્યાનમાં લીન થયેલી ચેાગિનીની જેવી રાજપુત્રી યથાસ્થિત પતિનુ રૂપ જેઈને પતિના સર્વાંગમાં પ્રવેશ કરી ગઇ.
