Book Title: Trishashtishalakapurushcharitammahakavyam Parva 10
Author(s): Hemchandracharya, Shilchandrasuri
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
View full book text ________________
१७९
द्वादशः सर्गः]
श्रीत्रिषष्टिशलाकापुरुषचरितम् । उद्वर्तनादिकं तस्य तथा मागधिका व्यधात् । यथा तं कारयामास सर्वाङ्गस्पर्शमात्मनः ॥३६३।। उल्लाघः स शनैश्चकै तया शुश्रूषमाणया । चम्पकेनांऽशुकमिव तद्भक्त्या चाऽध्यवास्यत ॥३६४|| कटाक्षवीक्षणैस्तस्या अङ्गस्पर्शम॒दूक्तिभिः । मुनेस्तस्याऽचलच्चित्तं स्त्रीसङ्गे हि कियत्तपः ? ॥३६५।। पामुनेर्मागधिकायाश्च मिथः शय्यासनादिभिः । दम्पतिव्यवहारोऽभूदतिव्यक्तो दिने दिने ॥३६६।। निन्ये च मागधिकया चम्पायां कूलवालकः । नारीणां किङ्कर इव कामान्धः किं करोति न ? ॥३६७|| चम्पेशाय शशंसे च देवाऽयं कूलवालकः । पतीकृत्य मयाऽऽनीतः किं करोतु ? समादिश ॥३६८|| आदिदेश विशामीशोऽप्यादरात् कूलवालकम् । यथा भज्येत वैशाली मंक्षु भिक्षो ! तथा कुरु ॥३३९।। प्रतिश्रुत्य नृपादेशं धीनिधिः कूलवालकः । जगाम लिङ्गिरूपेण वैशालीमस्खलद्गतिः ॥३७०।।
चम्पानाथोऽपि तत्कालं वैशालीमखिलैर्बलैः । रुरोध रुद्धामग्रेऽपि जयप्रत्याशयोत्सुकः ॥३७१।। पाद्रव्याणि द्रष्टुमारेभे पुर्यां मागधिकापतिः । श्रीमुनिसुव्रतस्वामिस्तूपमेकं ददर्श च ॥३७२॥ सोऽचिन्तयच्च तं दृष्ट्वा प्रतिष्ठालग्नमस्य हि । बलीयस्तत्प्रभावेण निश्चितं पूर्न भज्यते ॥३७३॥ केनाप्यौपयिकेनेदं स्तूपमुत्थाप्यते यदि । तदा भज्येत वैशाली नाऽन्यथा वज्रिणाऽपि हि ॥३७४।। चिन्तयन्निति बभ्राम वैशाल्यां कूलवालकः । अपृच्छ्यत च तल्लोकैः पुरीरोधकदथितैः ॥३७५।। वयं भदन्त ! दान्ताः स्मः पुरीरोधेन विद्विषा । यदि वेत्सि तदाख्याहि कदोद्वेष्टो भविष्यति ? ॥३७६।। सोऽवदेद् वेम्यहं सम्यग् यावत् स्तूपमिहाऽस्त्यदः । नगर्यां तावदुद्वेष्टो न भविष्यति हे जनाः ! ॥३७७|| स्तूपेऽस्मिन् भज्यमानेऽपि भावी प्रत्यय एष वः । द्विट्सैन्यं वाद्धिवेलेवाऽकस्मादपसरिष्यति ॥३७८|| उत्कीलिते समन्तात्तु स्तूपे स्वस्त्यस्तु वो जनाः ! । कुलग्ने स्थापितमिदं मा मोहमिह यात भोः ! ॥३७९।। तं स्तूपं भक्तुमारेभे धूर्तधीवञ्चितो जनः । सुखप्रतार्यः प्रायेण सर्वोऽपि व्यसनादितः ॥३८०॥ भक्तुमारब्धमात्रेऽपि स्तूपे मागधिकापतिः । गत्वाऽपसारयामास द्विक्रोशीमथ कूणिकम् ॥३८१॥ उत्पन्नप्रत्ययो लोकस्तं स्तूपं कूपभेकधीः । कूर्मन्यासशिलां यावन्निर्मूलमुदमूलयत् ॥३८२।। बभञ्ज द्वादर्शाब्द्यन्ते वैशाली कूणिकस्ततः । स्तूपस्यैव प्रभावोऽभूत् पुरा हि दुरतिक्रमः ॥३८३॥ विरराम तदा चम्पावैशालीनाथयो रणः । एतस्यामवसर्पिण्यामीदृशो न कदाऽप्यभूत् ॥३८४|| भाणयामास वैशालीपतिं चम्पापतिस्तदा । आर्य ! चेटक ! पूज्योऽसि किं करोमि तव प्रियम् ? ॥३८५।।
चेटकोऽपि विषण्णात्मा कूणिकं प्रत्यभाणयत् । जयोत्सवोत्सुकोऽपि त्वं विलम्ब्य प्रविशेः पुरीम् ॥३८६।। दूतेन चेटकवचस्याख्याते कूणिकोऽपि हि । किं याचितमिति ह्रीणस्तथैव प्रत्यपद्यत ॥३८७।। पाइतश्च सत्यकिर्नाम सुज्येष्ठासूनभश्चरः । दौहित्रश्चेटकस्याऽऽगाच्चिन्तयामास चेति सः ॥३८८॥ मातामहप्रजामेतां लुण्ट्यमानामरातिभिः । कथं द्रक्ष्यामि तदिमां नयाम्यन्यत्र कुत्रचित् ॥३८९॥ इति तन्नगरीलोकं सर्वमुत्पाट्य विद्यया । निनाय नीलवत्यद्रौ लालयन् पुष्पदामवत् ॥३९०।।
१. चम्पकपुष्पेण वस्त्रं यथाऽधिवास्यते तथा । २. ०स्पर्शमृदू० मु., नू. मु. । ३. भिद्यते खं. ४ । ४. नगर्यास्ताव० खं. १-४, नू. मु. । ५. कूपमण्डूकबुद्धिः । ६. द्वादशाब्दान्ते खं. १ । ७. लज्जितः । ८. विद्याधरः । ९. नीलवंतनाम्नि पर्वते महाविदेह-रम्यकक्षेत्रमध्यवर्तिनि ।
Loading... Page Navigation 1 ... 201 202 203 204 205 206 207 208 209 210 211 212 213 214 215 216 217 218 219 220 221 222 223 224 225 226 227 228 229 230 231 232 233 234 235 236 237 238 239 240 241 242 243 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 255 256 257 258 259 260 261 262 263 264 265 266 267 268 269 270 271 272 273 274 275 276 277 278 279 280