________________
સૂત્રોના રહસ્યો આપણા હૃદયમાં ઉછળતો બહુમાનભાવ હોવો જરૂરી છે. તે બહુમાનભાવને પ્રગટ કરવા વારંવાર વંદનાદિ કરવા જોઈએ. તે વંદનાદિ પણ ઉછળતા સદભાવ-આદર અને બહુમાનપૂર્વક કરવા જોઈએ.
ઈચ્છામિ ખમાસમણ વંદિઉં
જાવાણિજ્જાએ, નિસીરિઆએ
મંત્થએ વંદામિ
(૬) ઉચ્ચાર વગેરે અંગે સૂચનો : * ખમાસમણો પદ સંબોધન રૂપ છે માટે તેને તે રીતે લહેકાથી બોલવું જોઈએ. (અ) નિર્મળ હોંશિયાર છોકરો છે.” અને (બ) નિર્મળ ! તું ક્યાં જાય છે ?' આ બે વાક્યોમાં નિર્મળ શબ્દ જુદી જુદી રીતે બોલાય છે ને ? બીજા વાક્યમાં નિર્મળ સંબોધન છે. તે જે રીતે બોલાય છે, તે રીતે ખમાસમણો પદ બોલવાનું છે. ત્યારપછી થોડુંક અટકીને વંદિઉં' પદ બોલવું.
* “વંદિઉંમાં ઉપરનું મીંડું બોલવાનું રહી ન જાય તે ધ્યાન રાખવું. મીંડું (અનુસ્વાર બોલતા બે હોઠ ભેગા થવા જોઈએ.
* “મFએ છે પણ ‘મલૈણ નહિ. ચારે અક્ષરો બરોબર બોલવા વળી તે વખતે માધું બરોબર નમાવવું જોઈએ, “મર્થીએણ વંદામિનો અર્થ છે : મસ્તક વડે વંદન કરું છું. જો માથું ન નમાવીએ ને માત્ર હાથ જોડીએ તો 'હસ્થેણ વંદામિ થયું ગણાય ને? આ કાંઈ બરોબર ન ગણાય. આપણે “હસ્થેણ વંદામિ' કરવાનું નથી પણ મ0એણ વંદામિ’ કરવાનું છે, તે ધ્યાનમાં રાખવું.
; (૭) શબ્દાર્થ : ઈચ્છામિઃ ઈચ્છું છું.
નિસીરિઆએ નૈવિકી વડે. ખમાસમણોઃ હે ક્ષમાશ્રમણ !
(પાઘવ્યાપારોનો ત્યાગ કરીને) વંદિઉં: વંદન કરવાને.
મન્ચએણઃ મસ્તક નમાવીને જાવાણિજ્જાએ: યા નિકા વડે
વંદામિઃ વંદન કરું છું. (શરીરની શક્તિ સહિત)
(૮) સૂત્રાર્થ : હે ક્ષમાના ભંડાર શ્રમણ (સાધુ ભગવંત! (વંદન કરવામાં જો શરીરની શક્તિનો ઉપયોગ કરીને (યાપનિકા વડે), સર્વ પ્રકારના પાપવ્યાપારોનો ત્યાગ કરીને (ઔષધિ કી વડે) હું આપને) વંદન કરવાને ઇચ્છું છું. (અને) મસ્તક નમાવીને વંદન કરું છું.
