________________
૧૬૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
તેહને પૂછ્યા બે લાલ, શ્રીચંદ્ર છે ઘણા,
કુશસ્થલમાં બે લાલ, નહીં કાંઈ છે મણા. ઘણા તેહમાં એક દાખે, લક્ષ્મીદત્ત સુત જેહ છે; તે જામાતા અો માહરા, શેઠ ઘનનો મન રુચે. ૧૮
મુદ્રા તેમની બે લાલ, દેખી ઓળખ્યો,
ઘન શેઠ પુત્રી બે લાલ, ઘનવતીએ લખ્યો. લખ્યા ગુણબુદ્ધિ એહી તેહિ જ, સુણી રાજા હરષીયો; પુત્રીને કહે તેહ તાહરો, સુગુણ વર સંતોષીયો. ૧૯
હવે કહે રાજા બે લાલ, મંત્રી મહેલશું,
તેહને તેડણ બે લાલ, આવશે સહેજશું. સહજ વાત એ એમ કહી તે, સહ ગયા નિજ થાનકે; સુલોચના પણ હર્ષ પામી, કાળ ઇમ ગયો પલકમેં. ૨૦
હવે વધુ ચિંતા બે લાલ, મિશ કરી ચાલીયો,
કુમાર તિહાંથી બે લાલ, વેશ નિજ આલીયો. જાળીયો બીજા વેશે તિહાં કિણે, બટુક થઈ દેશે ફિરે; અનુક્રમે એક વન માંહે મહોટું, સજળ નિર્મળ તિહાં સરે. ૨૧
કમળે મળીયું બે લાલ, પંખી ગણ સંયુક્ત,
ક્રિીડા જળની બે લાલ, પાળે જઈ આસિત. તુરત આગે જોય જેતે, એક ઉદ્યાન તે દીઠડું; તેહમાંહે અછે આશ્રમ, સકળ અચરિજ મીઠડું. ૨૨
જોઈ એક ઠામ બે લાલ, તુરંગ વૃષભે ભર્યું,
કિહાં નર નારી બે લાલ, વિવિધ વેશે ઘર્યું. ઘર્યું ચિત્તમાં કમરે એહવું, નહીં એ યોગી તાપસા; એ વિકલ્પ શું કર્યાથી, જોઉં જઈને છે કિશ્યા. ૨૩
જોવે જેહવે બે લાલ, તાપસ કુમર છે,
વલ્કલ પહેર્યા બે લાલ, ચંદ્રાંક શિરે રુચે. મંચ હિંડોળે ખાટ રમતો, કુમર એક દે ઘૂમણી; વેષ નરનો અછે કુમરી, ચિંતવે કુંડળપુર ઘણી. ૨૪
પાસે દેખે બે લાલ, તાપસ બાલિકા, બટુકને દેખી બે લાલ, કહે સુકુમાલિકા.
