________________
૨૩૫
ખંડ ૩ | ઢાળ ૧૮ ભૂપતિ ચિંતે ચિત્તમાં રે લાલ, એહને અલ્પ પરિવાર; સુત્ર ઘન તો માગે છે ઘણું રે લાલ, જણાશે ફળ દ્વાર; સુ
શ્યો હવે એહ વિચાર. સુલ્સા. ૪ ભંડારીને દાખીયો રે લાલ, દીઓ નિત્યે એ વિત્ત; સુત્ર એ વરવીર રાજપુત્રને રે લાલ, ભંડારી કહે તહત્ત. સુલ્સા પ તે પણ ભોજન વસનશું રે લાલ, ગંઘ માલ્ય પ્રમુખ જે સર્વ, સુઇ યોગવાઈ કરે ગેહમાં રે લાલ, અવશેષ જે રહે દ્રવ્ય. સુત્સાહ ૬ તે બ્રાહ્મણ ભટ ચારણા રે લાલ, દીન દુઃખી દુર્બલ અનાથ; સુત્ર તે સવિહુ સાન્નિધ્ય કરે રે લાલ, આપે અવારિત આથ. સુસા. ૭ પછી ભોજન આપે કરે રે લાલ, એમ વાઘે યશવાદ; સુત્ર દાતારી દેઉલ ચઢે રે લાલ, મત ઘરો કોઈ વિષવાદ. સુસા. ૮ રાતે નૃપની ચાકરી રે લાલ, પહોરાયતની જેહ, સુ. ખગ ઘરી નિજ હાથમાં રે લાલ, સેવ કરે ઘરી નેહ. સુત્ર
વીરવર એમ ગુણગેહ. સુસા. ૯ એક દિન મધ્ય રમણી સમે રે લાલ, બોલાવે તિહાં રાય; સુત્ર કોણ જાગે છે પહોરિયો રે લાલ, વરવીર કહે હું જગાય. સુસા.૧૦ यतः-आकारयति न स्वस्थो, विनिद्रो न प्रबुध्यते;
वक्ति न स्वेच्छया किंचि,-त्सेवकः किल जीवति. १
અર્થ-સ્વામી બોલાવે તોપણ સ્વસ્થ નથી રહેતો, જાગતો હોય તોપણ વિશેષપણે જાગે છે, અને સ્વેચ્છાપૂર્વક કંઈ પણ બોલતો નથી, તે સેવક ખરેખર જીવે છે અર્થાત્ તે જ ખરો સેવક છે. એમ બહુ દિનને આંતરે રે લાલ, પ્રચ્છાયે જાગરુક તેહ, સુ. સાવઘાન સઘળે રહે રે લાલ, ચાકરી ચૂકે ન જેહ. સુસા.૧૧ यतः-कष्टं भो सेवकानां तु, परार्थं चानुवर्तिनः
स्वयंविक्रितदेहस्य, सेवकस्य कुतः सुखं १ मौनान्मूकः प्रवचनपटुर्वातुलो जल्पको वा क्षात्या भीरुयदि न सहते प्रायशो नाभिजातः धृष्टः पार्थे वसति च यदा दूरतो वा प्रमादी
सेवाधर्मः परमगहनो योगिनामप्यगम्यः २ ૧. વરવીર અને તીરવર, બન્ને એક કે
