________________
૨૧ ૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
પ્રભુ તુમ શાસન આગે અવરના, મત ભાસિત ફિકા જિસ્યા; જિ. આજ અમારે એહ શરીરે, હરખ રોમાંચિત ઉલ્લસ્યાં. જિ. ૫ મિથ્યામત ઉરગે બહુ પ્રાણી, જે હઠ વિષ ફરસે ડશ્યા; જિ. તે હવે જ્ઞાનવિમળ પ્રભુ પામી, સરસ સુઘારસ મેં લસ્યા. જિ. ૬
| ઇતિ ગીત એમ તવી બાહેર આવિયો, પ્રિયા સહિત કુમાર; તિહાં નર નારી પગે પગે, જુએ અનિમેષ વિચાર. ૫ કોઈ કુમર કોઈ સુંદરી, કોઈ ચિવર પટકૂલ; કોઈ મુખ આભરણ તનુ, કોઈ કુંડળ શસ્ત્ર અમૂલ. ૬ વર્ણન કરતા નાગરા, માંહોમાંહે વિશેષ; પુર ઉદ્યાનમાંહે જઈ, સજે ભોજન સુવિશેષ. ૭ પ્રિયા સહિત સરોવર તટે, બેઠા જઈ તરુ છાય; પતિ આદેશે સા જમે, યાવત્ કરી પટ લાજ. ૮ તે હવે કોઈ આવિયો, કાપાલિક નર એક; કુમર પાસે ઉભો રહી, નિરખે ફરી ફરી એક. ૯ બત્રીશ લક્ષણ સુંદરુ, દેખી હરખ્યો ચિત્ત; કાર્યસિદ્ધિ હવે થાયશે, યોગી ચિત્તે મિત્ત. ૧૦ લક્ષણને એ સારિખો, નહીં ગુણ વિભ્રમ રૂપ; એમ ચિંતી બોલાવિયો, કુમરને કહે પ્રતિરૂપ. ૧૧ પરગુણ ને નિજ દોષના, વિરલા હોયે જાણ;
પરકાર્યને સઘારવા, વિરલા પરદુઃખ જાણ. ૧૨ यतः-विरला जाणंति गुणा, विरला पिच्छंति अत्तणो दोसा;
विरला परकज्जकरा, परदुःखे दुक्खिया विरला. १ विरला भये धीरा, विरला पालंति निघणा नेहा; विरला अतदुहिहिं, पीडिया परसुहे सुहीया विरला. २
ભાવાર્થ-(૧) પરગુણને વિરલા જ જુએ છે, પોતાના દોષને વિરલા જ જાણે છે, બીજાનું કાર્ય વિરલા જ કરે છે, અને પરદુઃખે દુઃખી થનારા વિરલા જ હોય છે. (૨) ભય આવ્યે શૈર્ય રાખનારા વિરલા જ હોય છે, ગાઢ નેહને નિર્વાહનારા વિરલા જ હોય છે,
