________________
૧૬૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
કન્યા મેળી બે લાલ, મધ્ય અંતઃપુરે, થુથુકા૨ે બે લાલ, લૂંછણડાં કરે. ઘરે કરતળે અમૃતની પરે, વહાલી લાગે અતિ ઘણું; ક્ષણ એક નજરથી દૂર ન કરે, વાત તે કેતી ભણું. ૩ હવે તે કાપડી બે લાલ, નૃપે ઘરે આણીયો, રસવતી કાજે બે લાલ, સુભટે બહુ તાણીયો. જાણીયે કેમ હવે મંત્રી સાથે, કરે રાય વિચાર એ; દીજીએ એહને કેમ કન્યા, લહી કુલ આચાર એ. ૪ નૃપ આદેશે બે લાલ, મંત્રી ગયો પૂછવા, કુલવંશાદિ બે લાલ, નામ સવિ સૂચવા.
હવે કેમ કુલ જાતિ કહેવાં, તેહ હસીને કહે કાપડી; પાણી પી ઘર પૂછિયે એમ, કરે લોક જે વાતડી. ૫ એ ઉખાણો બે લાલ, સાચો દાખવ્યો, શિર મુંડીને બે લાલ, વાર કુણ ભાખવ્યો. દાખવ્યો જબ તુમો પડહ વજતાં, જેહ સાજી એ કરે; તેહને અર્થ રાજ કન્યા, દીઉં એહવો વર વરે. ૬ ગૂંબડ ફૂટે બે લાલ, વૈદ્ય વૈરી હવે, હવે ગુણ પૂછે બે લાલ, જાતિ કુલને જુવે. જુવો તો તે સુખે જુવો, માહરી હા જતી નથી; પણ કહીને જે પલટ જાવે, તેહથી બદ જાતિ કો નથી. ૭ તોહી સુણજો બે લાલ, વાતનો આમલો, નયર કુશસ્થળે બે લાલ, લક્ષ્મીપતિ ગુણનીલો. અતિ ભલો શેઠ છે તેહનો સુત, વ્યસનિયો ને નિજ મતિ; ઘર થકી લખમી લેઈ છાની, દિયું જિમ તિમ હઠ હુંતિ. ૮ જનકે વાર્યો બે લાલ, પરિકરે પણ કહ્યું, મેં નવિ માન્યું બે લાલ, ભૂતઘટે જળ વહ્યું. કહે ન ચાલે એમ જાણી, ઘર થકી હું કાઢિયો; વ્યસનથી જીવ શું ન પામે, દુ:ખ જેમ અનાઢિયો. ૯ મહિયલે ભમતાં બે લાલ, એક સિદ્ધુ જ મળ્યો, સેવા કીધી બે લાલ, વ્યસન અપયશ ટળ્યો.
