Shravak Kartavya tatha Vividh Stavanadi Samucchaya Granth

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 343

૨૫ લશકર લઈને ચકવત્તી” ચઢી, સાહમાં આવીને બાહુબલી અડિઓ, તેના કટકને પાર ન જાણું, યમ રૂપી તે યોદ્ધા વખાણું. ૨૬ નીશાણે ઘાવા દેઈ પરવરી, સિન્ય લઈને સાહમાં ઉતરીયે; કહે બાહુબલ ભરતને જઈ, તાહરી તે શુદ્ધ શા માટે ગઈ. ૨૭ સગાભાઈશું એમ ન કીજે, રિદ્ધિ પામીને છેહ ન દીજે; જાતે દહાડે જેડે વિમાસી, પર પિતાને ન હવે સહવાસી. ૨૮ અંગ વિના તે ડાગ ન વાજે, ભાડુતે રાખી ભીડ ન ભાંજે ઘર ન વશે પુત્ર પીયારે, સુખ ન લહિયે ભૂત હિયારે. ૨૯ તે તે અવગણ્યા ભાઈ અઠ્ઠાણું, યતિ થયા તજી તે આણું; તાતે લેભી તુજને વિચારી, તેણે તે લીધું સંયમ ભારી. ૩૦ તાહરે પાપે તે નાશીને છૂટા, ઘણું અઘટતું કીધું તે જુઠા, કરતુક તાહરા કહેતાં હું લાજુ, મુઝવડે તું ષક ખંડ ગાનું. ૩૧ તુજને જેવું નજરે જે ફેરી, વાર ન લાગે નાખતાં વેરી ફૂલ દડો લઈ કેમલ હાથે, વઢવું સહેલું ચૂડાલી સાથે. ૩૨ એ નહી એહવા છાકમ છેલા, ચાહે ચિત્તથી ભૂત મલા, હાક મારું તે પર્વત કાટે, લાજ રાખું છું બંધવ માટે ૩૩ ટચ્ચી ગલીએ મેરૂને તેલું, તાહરેકટક લઈ સમુદ્રમાં છેલું; પણ રાખું છું લાજ પિતાની, વાત વલી કહું બાલપણની. ૩૪ ગગને ઉછા ગિંદકરીને, પાછો પડતો તું ધર્યો મેં પ્રીતે; ચરણે ચાલીને ફેરવ્યો તુજને, પવને જિમ ફરે દેઉલધ્વજની. ૩૫ વલી ફેરવ્ય પાવક વ નમે, જિમ નલરાજને જૂવટ જગમેંબલપણાને રૂડાં સંભારી, ગર્વતે કરજે પછી વિચારી ૩૬ ભરત સાંભલજે સાચું હું ભાડું, હવે કેહની લાજ ન રાખું; બાલપણાની રમત નાઠી, હવે બાંધી છે બકરી કાઠી. ૩૭ એમ કહીને રણવટ રસીયે, ધનુષ લઈને સામે તે ધસી,ઉમટયે ધૂમાડે પ્રગટી જાલ, બાહુબલે