Shravak Kartavya tatha Vividh Stavanadi Samucchaya Granth

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 345

રેલર
પરે બાહુબલ વાલે, તસ ભુજ નવવ ભરત ભૂપાલે. પ૧ વારૂ હૈયા માંહે મત રાખે બાકી, ચેથું મુષ્ટિ યુદ્ધ કીજે હવે તાકી મહેકમ મૂઠી ભરતે ઉપાડી, બાહુબલ માથે દિયે પછાડી. પર મહીને ભારે શિથિલ થયું અંગ, ભરતના મનમાં વાળે ઉછરંગ, બાહબલ મનસાથે વિચારી, મૂઠી ઉપાડી હૈયામાં મારી. ૫૩ મૂઠીને મારે ભરત લડથડીયે, ભમરી ખાઈને ભૂયેતે પડિઓ; ચઢી રીશને મૂઠ ચમચમે, જેમ દુહાણે વિષધર ધમ ધમે. ૫૪ ઠામે થઈ ભરતે હાથ ઉપાડ, મારી મૂઠ ને બૂચે તે પાડ. ઢીંચણ લગે ઘાલ્ય ધરતિ માંહિ, જાણે આપે ખીલે જગમાંહિ પ૫ સુરતે ઉઠ આપ સંભાલી, ભરતને રીશે માર્યા દંડ ઉલાલી, ઘાલ્ય ધરતીમાં કંઠ પ્રમાણ, કાયર કંપને પડયું ભંગાણું પ૬ ચક્રીનું સૈન્ય થયું તે ઝાંખું, ભરત વિમાસે ભાગ છે વાંકું બાહુબલ કટકે વાત્ર વાજે, વીત શેકા થઈ સુભટ વિરાજે. ૫૭. ઉક્યો તે આપ ધરા ધંધેલી, કેપે તે રહ્યો ચકને તેલ, ભરત ચકને આગના આપી, બાહુબલ માથું લાવજે કાપી. ૫૮ બાહબલ મનમાં એમ વિમાસે, ધીન્ગ બેલી ને પછી વિમાસે, શું કુખે આ ભરત પાપી, ન્યાયની રીત નાખી ઉથાપી. ૧૯મૂઠી તેલીને રહે તે હવે, જલ હલ ચક્ર આવ્યું તે તેહવે, વેગે વલિયે તે વાંદીને પાય, ગાત્રમેં ચક ન ચાલે કયાંય. ૬૦ ચઢયું કલંક ચિંતે ઈમ ચકી, મુઝથી હાને પણ મહટે એ ચકી, ભરત રહ્યા હવે હાથ ખંખેરી, એહની મૂઠીની ગત અનેરી. ૬૧ દીન હીણે ભરતને જાણું, બાહુબલ બેલે તે એહવી વાણી, ભરત ન મારૂં ભાઈ સલૂણે, માનવ માથું કઈ મધૂણે. દર મૂઠિનો મનમાં આણી આલેચ, મને સ્તકે લઈ કીધો તે લેચ, બાહુબલ થયે તે સાધ વૈરાગ, સુરનર પૂજે