Shravak Kartavya tatha Vividh Stavanadi Samucchaya Granth

Author(s): Shravak Bhimsinh Manek
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek

Page 346

ર૩ પાયતે લાગી, ૬૩ દેવ દુભિ આકાશે વાજે, ફૂલની વૃષ્ટિ થઈ ચિંહ પાશે મનથી મેલી વિષય વિકાર, ધન ધન જંપે સુર નર નાર. ૬૪ કર્મ ખપાવી કેવલ પામું, લઘુ ભાઈને શિશ નનામું; કાઉસગ્ગ કરી કર્મ નિકદું, પછી જઈને જિનવર વંદું. ૬૫ ઈમ ધારી વનમાં કાઉસગ્ગ રહે, વર્ષીકાલે તે કમને દહે કુંજર ચઢી કેવલ કેમ લહિયે, બેનને વચને બૂડ્યો તે હેય. દ૬ પગ ઉપાડ કેવલ પામ્યું, જઈને જિનવર મસ્તક નાખ્યું; ભાઈ નવાણું એકઠા મલિયા, મનના મનેરથ સઘલા તે ફલિયા. ૬૭ એક વર્ષ કાઉસગ્ય રહ્યા, વાચા પાલી ને મુગતે તે ગયા ઉદય રતન કહે વચન વિલાશ, બાહબલ નામેં લીલ વિલાસ. ૬૮ ઈતિ.
અથ શ્રીશંખેશ્વર પાર્શ્વનાથને શકે પ્રારંભ.
માત ભુવનેશ્વરી ભુવનમાં સાચી, જેહની જગતમાં કરતિ જાચી દેવી પદમાવતી ધરણેન્દ્ર રાણું, આપે શુભ મતિસેવક જાણી. ૧ પાશ શંખેશ્વર કેરે શકે, મન ધરીને સાંભળજે લોકે દેશ વઢીયાર માંહે જે. કટ્ટ, કલિકાલ માહે જાલમ પ્રગટ. ૨ જરાસંધને જાદવ વઢીયા, બાંધી મરચા દલ બેહુ લડિયાં પડે સુભટને ફાજુમ રડાય, કાયર કેતાં તિહાં નાશીને જાય. ૩ રાગ સિંધૂયે સરણાઈ વાજે, સુણી સુભટને શૂરાતન જાગે, થાયે જુદ્ધને કેઈ ન થાકે,, ત્યારે જરાસંધ છલ એક તાકે. ૪ છપન્ન કુલ કેડી જાદવ કહિયે, એક એકથી ચઢીયાતા લહિયે, પ્રાણુ આપે પણ પાછા ન ભાગે, એક મારે તે એકવીશ જાગે. ૫ વઢતાં એહવે અંત ન આવે, કરૂં કપટ તે રામત ફાવે, એમ ચિંતિને મહેલી તિહાં જરા, ઢલિયું જાદવનું સૈન્ય તિહાં ધરા. ૬ જરા લાગી