________________
યશજીક પ્રવચને ઃ ૧૧,
ક્ષેત્રમાં ધ ગુરુએ પણ શ્રોતાની કક્ષા વિચારીને તેનું આત્મકલ્યાણ થાય તવે ઉપદેશ આપવેા ોઈએ. ઉપદેશક ઉપર કેટલી બધી જવાબદારી છે તે વિચારવા જેવુ છે. પાટ ઉપર ચઢી બેસી ગમે તે વ્યક્તિ મન ફાવે તેમ ઉપદેશ આપવા લાગી જાય તે ખરાખર નથી. સવિરતિના ઉપદેશ જેને આપવાને હાય તેને દેશિવરતિના ઉપદેશ આપે અને દેશવિરતિના ઉપદેશ જેને આપવાના હાય તને સવિરતિના ઉપદેશ આપે તે તે આત્મા ઉભયધમ થી ભ્રષ્ટ બને.
જીવવચાર પણ સમજવાની કક્ષા ન હોય તેને સીધી ભગ વીસૂત્રની સૂક્ષ્મ તત્ત્વની વાતા કહેવી તે બરાબર ન ગણાય. સારા તત્ત્વના જાણકાર આગળ સામાન્ય જીવવિચારની
વાતે કરવી તે પણ ચેાગ્ય ન ગણાય.
ઊ'ચા કિ'મતી માલ ખરીદવા આવ્યે ડાય તેને તમે હલકી માલ બતાવે અને હલકા માલ ખરીદવા આવ્યેા હાય તેને ઊંચામાં ઊંચા 'મંતી માલ બતાવે તે તે ઘરાક તમારી દુકાનેથી માલ લીધા વગર પાછે જાય. તમારે ઘરાક અને નફા અને ગુમાવવાં પડે.
માટે દરેક વાતમાં વિવેકની ખાસ જરૂર છે. વૈદ્ય પણ વાયુના દરદીને કનુ ઔષધ આપે અને કફના દદીને વાયુનુ ઔષધ આપે તા શું પરિણામે આવે ? માટે જેવા દદી' તેવુ' ઔષધ હાવુ' જોઈએ. તા જ દદીના રાગ જાય. તેમાં જો વિપર્યાસ થઈ જાય ત। નદીના રાગ વધી જાય કે દર્દી મરી મા. પ્ર. ૮
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
