________________
ક્ષયાપમશભાવ
૩૯૭
ઉપશાન્ત ભાવ જ નેડીએ તાપણુ અસંગત થાય છે. જો પૂછતા હો કે એ પ્રમાણે અ સ'ગતિ કેવી રીતે થાય ? તે કહીએ છીએ કે-મિચ્છન્ન નમુન્ન સ વીન એટલે મિથ્યાત્વ જે ઉદયમાં આવ્યું તે ક્ષય પામ્યુ અને શેષ મિથ્યાત્વ એટલે મિથ્યાત્વપુંજ તથા મિશ્રપુજ એ બન્ને પુજરૂપ મિથ્યાત્વ અય એટલે અનુદિતભાવે વર્તે છે, અને ‘ અવિચં ૨' એ પદમાંના 7 શબ્દને વ્યવહિત-ભિન્ન પ્રયાગવાળા ગણીને અણુરૂચ વસંત જ એવા ક્રમથી જોડીએ તેા સમ્યક્ત્વપુજરૂપે (અર્થાત્ તે શેષ મિથ્યાત્વ શુદ્ધપુજરૂપે) ઉપશાન્તભાવે વર્તે છે, એટલે દૂર થયેલ મિથ્યાત્વસ્વસાવવાળા સ્વરૂપે વર્તે છે, એવા ખીજી રીતે અથ કરીએ તેપણુ સવ અર્થ સુસ્થ-સૉંગત-ઠીક રીતે અધ એસતા થાય છે.
તેથી એ પ્રમાણે ઉદિત મિથ્યાત્વના ય અને અનુતિ મિથ્યાત્વના કામ એ મને સ્વભાવના જે આ મિશ્રભાવ એટલે એક જ મિથ્યાત્વરૂપ ધર્મીને વિષે ( સમકાળે એ ભાવ) થવારૂપ મિશ્રભાવ તેને પ્રાપ્ત થયેલ તે મીસીમાવળિય= મિશ્રભાવપરિત મિથ્યાત્વ કહેવાય. તેમ જ વેĒતં=વેદ્યમાન– અનુભવાતુ (વિપાકાયમાં વતુ' ) ત્રુટિત રસવાળું (સ ઘાતી મટીને દેશઘાતી રસવાળું થયેલુ) શુદ્ધપુજરૂપ ( સમ્યક્ત્વ પુજરૂપ સ્વભાવવાળુ ) તે મિથ્યાત્વ પણ ક્ષય અને ઉપરામ એ બન્ને ( સમકાલીન ) સ્વભાવે ખનેલુ હોવાથી ( તે એ સ્વભાવવાળું મિથ્યાત્વ જ) ોપરામસમ્યક્ત્વ કહેવાય છે, અર્થાત્ શુદ્ધ થયેલા મિથ્યાત્વપુદ્ગલા અતિ સ્વચ્છ વસ્ત્ર જેમ દૃષ્ટિના વિદ્યાત કરતું નથી તેમ યથા તત્ત્વરુચિના અધ્યવસાયરૂપ
