________________
ક્ષપકશ્રેણિ
૪૧૧
૧ સમય માત્ર રહીને પણ મરણ પામી જાય છે.) તે મરક્ષપ્રતિપાત કહેવાય. એ ભવક્ષયથી પડેલ જીવ અવશ્ય વિજયાદિ ૫ અનુત્તર વિમાનમાંનાં કેઈપણ અનુત્તરમાં અહમિન્દ્ર દેવપણે જ ઉત્પન્ન થાય, અને વાટે વહેતાં જ ઉપશમ સમ્યકત્વવંતને ૪ થું (ક્ષયોપશમ સમ્યકત્વવાળું) ગુણસ્થાન પ્રાપ્ત થાય છે. એટલે ભવક્ષયથી પડેલે ઉપશમશ્રેણિગત ઉપશમસમ્યગદષ્ટિ જીવ ૪ થા ગુણસ્થાને જ આવે, અને ક્ષયપશમસમ્યગદષ્ટિ થાય છે. અને ક્ષાયિકસમ્યક્ત્વી હોય તે તે ક્ષાયિકસમ્યકત્વી જ કાયમ રહે છે.
તથા એ ઉપશમશ્રેણિગત દરેક ગુણસ્થાનને (૮–૯–૧૦– ૧૧)ને ઉત્કૃષ્ટકાળ અત્તમુહૂર્ત છે, અને જઘન્યકાળ ૧ સમય તથા મધ્યમકાળ બે સમયાદિ તે (જઘન્ય અને મધ્યમ કાળ) અદ્ધાક્ષયથી નહિ પરંતુ ભવયથી જ હોય છે.
તથા આ ઉપશમશ્રેણિ એક ભવમાં ૨ વખત અને આખા ભવચક્રમાં ૪ વખત પ્રાપ્ત થાય છે. . . રૂતિ વપરામા . .
अथ क्षपकश्रेणिः અવતર–ઉપશમશ્રેણિથી જીવને ઉપશમ સ્વભાવ પ્રગટ થાય છે, અને વીતરાગપણું પણ પ્રાપ્ત થાય છે, પરંતુ તે અન્તર્મુહૂર્ત માત્ર અલ્પકાળનું હોવાથી વિનાશ પામી જીવ પુન: સંસાર પરિભ્રમણ કરે છે અને ક્ષપકશ્રેણિથી જીવને ક્ષાયિક સ્વભાવ એવે પ્રગટ થાય છે કે જે કઈ કાળે વિનાશ પામતે નથી, તથા આત્માના સર્વ સ્વભાવે સંપૂર્ણ રીતે
