________________
શાંતિદાસ નગરશેઠ
'.
બાદશાહ અકબરના શાહી જનાનાખાનામાં ઘણાબધા શબ્દો સંભળાતા હતા. માત્ર નહોતો સાંભળવા મળતો હતો શબ્દ : “બહેન...!' - બેગમ શમશાદ શાંતિદાસ સામે અપલક આંખે જોઈ રહી.
શાંતિદાસે ફરી કહ્યું : “બહેન, આપને જ્યાં જવું હોય ત્યાં મારી ગાડીમાં આપ જાવ.”
બેગમ શમશાદ પાલખીમાંથી બહાર નીકળી. તે ભૂલી ગઈ કે હું દિલ્હીના મહાન બાદશાહ અકબરની બેગમ છું! તેણે શાહી મરજાદાનાં બધાં બંધનો છોડી દીધાં. તેણે કહ્યું :
“ભાઈ, ક્યાં છે તમારી ગાડી? ચાલો, મારે સરખેજનું સરોવર જોવા જવું છે.”
શાંતિદાસે નાના શાહજાદા સામે હાથ ધર્યો. શાહજાદાએ શાંતિદાસના હાથની આંગળી પકડી લીધી.
એ એક હતું : આગળ શાંતિદાસ અને તેમની આંગળી પકડીને ત્રણ વર્ષનો શાહજાદો ચાલી રહ્યા હતા. તેમની પાછળ બેગમ સાહેબા શમશાદ ચાલી રહ્યાં હતાં.
અને પેલા રક્ષક ઘોડેસવારો ફાટી આંખે તેમને જોઈ રહ્યા હતા.
