________________
શાંતિદાસ નગરશેઠ
૩૧
પાનકુંવર માત્ર પોતાના સદનમાં જ નૃત્ય કરે છે, હું મારા સદનની બહાર કદી નીકળતી નથી!”
“એટલે કોટવાલના આમંત્રણનો અસ્વીકાર?'
કોટવાલજીને મારું નૃત્ય નીરખવું હોય તો તેમને મારા સદને પધારવા હું આમંત્રણ આપું છું. મારું આ આમંત્રણ તેમને જણાવશો.”
સરદાર ધૂંઆપૂંઆ થઈને ત્યાંથી વિદાય થયો.
પાનકુંવર ઘડીભર એને એ જ સ્થળે મૂર્તિ માફક ઊભી રહી. પછી તે પ્રભુમંદિરવાળા ઓરડામાં ગઈ. પ્રભુમૂર્તિ સન્મુખ તે બેઠી. તેણે હાથમાં સિતાર લીધી. સિતારના તાર પર પોતાની અંગુલિઓ ગોઠવી.
પણ અંગુલિઓ અચેતન રહી. સિતારમાંથી ઝંકાર ના જાગ્યો. પાનકુંવર ક્યાંય સુધી ત્યાં સૂનમૂન બેઠી રહી.
પાનકુંવરના મનમાં એકસાથે ઘણા વિચારો સમુદ્રની ભરતી માફક જાગ્યા હતા.
આખરે તે ઊભી થઈ. તેણે અત્યંત સાદાં વસ્ત્રો સજ્યાં. તેણે અનુચરને આજ્ઞા કરી : “પાલખી તૈયાર કરો. મારે અત્યારે બહાર જવું છે!'
શેઠ શાંતિદાસના પ્રાસાદ આગળ એક પાલખી ખડી રહી.
વાહકોએ ધીમેથી પાલખીને નીચે ગોઠવી.
