________________
(૧૪)
તૃતીય પ્રકરણ.
હારે ભારતવર્ષમાં ધમની સાચી સાત્વિક રિલ આરાધના હતી, હારે અહિથી અને દેવલેકથી વ્યવહારને સંબંધ લાગેલા હતા. દેવકથી બરાબર દેવતાઓ અહિં આવીને ધર્મ કાર્યોમાં સહાયતા કરતા હતા, એક દિવસ પ્રાતઃકાલ ઇંદ્રને નૈમેષી નામક અનુચર દેવલોકથી નીચે આવી રહી છે. હેને નીચે ઉતરતે દેખી એક દેવતાએ આવીને માર્ગમાં હેને સમાગમ કર્યો. આ બનેના સમાગમમાં તેઓને આપસમાં આ પ્રકારે વાર્તા થવા લાગી:-,
દેવ– કહો નૈમેષીજી! આજ તે હમે.ઘણુજ પ્રસન્ન દેખાઓ છે,
નિગમેષી–અમારે પ્રસન્ન થવામાં શું સહ છે? અમે ઈન્દ્ર દેવના અનુચરે હમેશાં આનંદમાં નિમગ્ન જ રહીએ છીએ, હેમાં વળી આજનું તે પૂછવું જ શું?
દેવ–આજ વિશેષ આનંદનું શું કારણ છે? - નૈગમેપી- હે દેવ ! ધર્મ કાર્યની ઉન્નતિ દેખીને કેને હર્ષ નહીં થતું હોય? ધર્મજ આત્માને યથાર્થ પદપર પ્રતિછાપિત કરે છે. ધર્મજ દરેક સુખનું સૂલ છે. હેની ઉન્નતિ કેખીને પ્રસન્નતાનું થવું, સ્વાભાવિક જ છે,
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
