________________
અગિયાર
આગમસૂત્રો અને અનુભવી જનોની સંકેતવાણી, કે “પ્રાત:કાળે આવેલું સ્વપ્ન શુભ ને સાર્થક હોય છે, અમુક સમયમાં એ સાકાર થાય છે, મારા આ લેખનની બાબતમાં સાચી પુરવાર થઈ રહી છે. આ ચરિત્રરૂપે એ સ્વપ્ન પ્રત્યક્ષ, સાકાર બની રહેલ છે. સ્વ. ગુરુદેવના જ આશીર્વાદ, કૃપા ને પ્રેરણારૂપ તેમનું આ સંક્ષિપ્ત જીવનચરિત્ર મારા શુદ્ર હાથે લખાઈ પ્રત્યક્ષ રૂપ ધારણ કરે છે.
આ બધું વિચારું છું ત્યારે મને થાય છે કે મેં આમાં શું લખ્યું છે? આ તે જેનું છે અને જેમણે લખાવ્યું છે તેમને જ તેમનું અર્પણ થાય છે. તેમ કરતાં મારું શું શેષ રહે છે?
मेरा मुझमें कछु नहि है, जो कछु है सो तरा, तेरा तुझको सौंपते, क्या लगेगा मेरा ?-- कबीर
એટલે જેમનું છે તેમને જ આ અર્પણ કરી અને આ લોકોત્તર સરિતાના તીરે તીરે વહેતા રહીને અપાર આનંદ-પાન કર્યાનું સ્મરણ કરી, આનંદની સાથે સાથે એક ઊંડી વેદના સાથે વિરમું છું, અને તે એ કે આ સરિતા સંગે, સરિતામાં એકરૂપ થઈ હું વહી ન શકયો, માત્ર તેને તીરે તીરે જ હું સંચરતો રહ્યો. જો એમાં હું વહી શક્યો હોત તે આ આલેખનનું સ્વરૂપ કંઈ ઓર જ હોત! પણ એ બધું તો હવે અતીતની ગર્તામાં સમાઈ ગયું!!
આ અંતરસંવેદન છતાં અને મારી મર્યાદાઓ-અપૂર્ણતાઓ છતાં અને ઉપર લખી એવી મારી બાહ્યતર ઊથલપાથલો છતાં તેમ જ મારાં કોભને સંકોચ છતાં ઉપર્યુકત સ્વાત્મ સુખ-સ્વાત: સુખના આનંદ સાથે આ નાનકડું આલેખન મારા જેવાં અનેક તરસ્યાંની તૃપ્તિ અર્થે સ્વ. ગુરુદેવનાં જ ચરણોમાં જેવું છે તેવું મૂકી કૃતાર્થતા અનુભવતો ને તેમના મહાન આત્માને મારી ભાવવંદના પાઠવતે વિરમું છું.
તા. ૧૫-૧૨-૭૨, અનંત': ૧૨, કેમ્બ્રિજ રોડ, અસૂર, બેંગલોર - ૮.
પ્રતાપકુમાર જ ટલિયા
