________________
શિષ્ય-પરિવાર સાથે ઘાટકોપરને બીજો ચાતુર્માસ વચ્ચે ફતેહપુર સિકરી, રણભેરને કિલ્લે, સવાઈ માધોપુર, કોટા શહેર, ઉજજૈન, ઈન્દોર, માંડવગઢ, ધાર, રતલામ, કિસનગઢ, થાંદલા, દાહોદ, લીમડી(પંચમહાલ), ગોધરા, ડાકોર, મહેમદાવાદ વગેરે ક્ષેત્રની સ્પર્શના કરીને સે અમદાવાદ પધાર્યા.
આ પ્રકારે મહારાજશ્રી નાનચંદ્રજી મહારાજની સંયમયાત્રા સાથે જીવનયાત્રા પણ આગળ ને આગળ વધવા લાગી. આ વખતે તેઓશ્રીની ઉંમર ૭૦(સિત્તેર) વર્ષની હતી અને દીક્ષાનું ૩૩મુ વર્ષ ચાલતું હતું.
શિષ્ય-પરિવાર સાથે ઘાટકોપરને બીજે ચાતુર્માસ
અહીંથી પછી મહારાજશ્રીની જીવનસરિતાને ન જ વળાંક શરૂ થાય છે.
મહારાજશ્રીના બે શિષ્ય પૈકી પ્રથમ મુનિશ્રી ચુનીલાલજી મહારાજ (ચિત્તમુનિ) અને બીજા મુનિશ્રી સૈભાગ્યચંદ્રજી મહારાજ(સંતબાલ) બંને ગુરુદેવની નિશ્રામાં શાસ્ત્રાભ્યાસ કરી રહ્યા છે ને સંયમી જીવનમાં આગળ વધી રહ્યા છે. પરંતુ દીક્ષા લીધા પછી પાંચછ વર્ષ બાદ મુનિશ્રી સૈભાગ્યચંદ્રજીનું સ્વતંત્ર વ્યક્તિત્વ વધુ પુરાયમાન બનવા લાગ્યું. જોકે દીક્ષા લીધા પછી થોડા જ સમયમાં એને ચમત્કાર વચ્ચે વચ્ચે ડોકાતો હતો, પરંતુ મહારાજશ્રીની ઉદારવૃત્તિ એ ચમકારને છતે થવા દેતી ન હતી. એટલે આગ્રાથી અમદાવાદ આવ્યા પછી મુનિશ્રી સૌભાગ્યચંદ્રજીના વેગને શાંત કરવા પૂજ્યશ્રી ગુરુદેવની નિશ્રા નીચે અમદાવાદમાં “મહાવીર સાહિત્ય પ્રકાશન મંદિર' નામની એક સંસ્થા શરૂ કરવામાં આવી. આ સંસ્થા દ્વારા મુનિશ્રી સૌભાગ્યચંદ્રજીએ અનુવાદ કરેલ સાહિત્ય પ્રસિદ્ધ થવા લાગ્યું. ત્યારથી જ તેમણે પોતાની નવી પ્રતિભાના પ્રતીક તરીકે પિતાનું “સંતબાલ એવું નામ જાહેર કર્યું. તે વખતે મુનિશ્રી ચુનીલાલજી
