________________
સંસાર : મેલા આત્માઓનો ઢગલો. મોક્ષ: શુદ્ધ આત્માઓનો સમૂહ.
દાન : લક્ષ્મી-ડાકણથી છૂટવા માટે છે. શીલ : ભોગ-ભૂતાવળથી છૂટવા માટે છે. તપ: ખાવું-પીવું-મોજમજાના નાશ માટે છે. ભાવ : ભવ યાને સંસારથી છૂટવા માટે છે.
આવી સમજણપૂર્વક દાનાદિ કરનારા કેટલા?
સુખરસિક જીવો અધમ : દુઃખથી ગભરાનારા. પુણ્યરસિક જીવો મધ્યમ : પાપથી ગભરાનારા. મોક્ષરસિક જીવો ઉત્તમ : સુખથી ગભરાનારા.
આજની દુનિયામાં આ ત્રણનો સુયોગ છે. - ધનની અધિક પડતી જરૂરિયાત અને તે કોઈ પણ રીતિએ મેળવવાની વૃત્તિ-એ,
શાહને ચોર બનાવે; શેઠને શઠ બનાવે; સાહેબને શેતાન બનાવે એ સુનિશ્ચિત છે.
શ્રાવક-શ્રાવિકા એ સાધુ થવાના લક્ષ્યવાળા હોય. જો એ ધ્યેય નથી તો ભગવાનના સંઘમાં ન કહેવાય. શ્રાવકને ઘર-પેઢી ચલાવવી પડે, માટે ચલાવે, ચલાવવી જ જોઇએ એવી માન્યતાવાળા તે ન હોય. 50
% Jain Education International For Private & Personal use only www.jainelibrary.org
