________________
સહજાનંદ સ્વામી
પ્રણાલિકાઓ દ્વારા આજે પણ સહજાનંદ સ્વામીના જીવનસંદેશને ફેલાવી રહ્યા છે.
એક વખત ઘનશ્યામના બાળપણમાં એમના પિતા ધર્મદેવે એક પાટલો મંગાવ્યો. એના પર રેશમી રૂમાલ પાથર્યો. તે પર એક સોનામહોર, એક પુસ્તક અને એક નાની તલવાર મૂકી. આ ત્રણ વસ્તુઓ મૂક્યા પછી જોવા લાગ્યા કે ઘનશ્યામ કઈ વસ્તુ ઉપાડે છે. ઘનશ્યામ પાટલા પાસે આવ્યા. પાટલા પરથી પુસ્તક હાથમાં ઉપાડી લીધું. આ જોઈને એમનાં માતાપિતાને ખાતરી થઈ કે એમનો પુત્ર ભણીને વિદ્વાન થશે.
એક સમયે ધર્મદેવ અને ભક્તિમાતા ત્રણે પુત્રોને લઈ તીર્થયાત્રા કરવા નીકળ્યાં. ગુમાનસિંહ નામના રાજાના પરિચયમાં આવ્યા. રાજાએ ધનશ્યામના જમણા પગમાં અષ્ટકોણ, ઊર્ધ્વરેખા, સ્વસ્તિક, જાંબુ, જવ, વજ્ર, અંકુશ, કેતુ અને પદ્મ એવાં કુલ નવ ચિહ્નો જોયાં. ડાબા પગમાં ત્રિકોણ, કળશ, ગોપદ, ધનુષ, મીન, અર્ધચંદ્ર અને વ્યોમ એવાં સાત ચિહ્નો જોયાં. રાજાને ખાતરી થઈ કે ઘનશ્યામ ભગવાન છે.
૩૦
સહજાનંદ સ્વામી વરસના ચાર માસ દાદા ખાચરને ઘેર રહેતા. દાદા ખાચરને પુષ્કળ આર્થિક ઘસારો પણ વેઠવો પડતો. રાજખટપટો પણ ઘણી થતી. તેઓ એમને ત્યાં અઠ્ઠાવીશ વર્ષ રહ્યા. દાદા ખાચરનું ઘર સહજાનંદ સ્વામીનું જ થઈ ગયું હોય એમ લાગતું હતું. એવો એ કુટુંબનો ત્યાગ અને પ્રેમ હતો. સહજાનંદ સ્વામી એમને ત્યાં એમના અવસાન સુધી રહ્યા હતા. એક વખત દાદા ખાચર હજામત કરાવતા હતા. અર્ધી હજામત
