________________
શાન
પ૩
તેથી તૃષા છીપે? તૃષા તો જળપાન કર્યું જ નિવૃત્ત થાય. તેમ પરોક્ષ ભગવાનની કેવળ વાર્તા કરવાથી કલ્યાણ ન થાય. દૂધમાં ઘી રહેલું છે. પણ પૂરી તળવી હોય તો દૂધથી ન તળી શકાય. તે સારુ પ્રકટ ઘીની જરૂર પડે. કાષ્ઠમાં અગ્નિ રહેલો છે પણ તેથી નજીક બેસવાથી ઠંડી દૂર ન થાય કે રસોઈ ન થઈ શકે. તે માટે પ્રકટ અગ્નિની જરૂર પડે. પરોક્ષ ભગવાનની ઉપાસનાથી કલ્યાણ થઈ શકે નહીં. તે માટે પ્રકટ ભગવાનની પ્રાપ્તિ થવી જોઈએ.
જગતમાં ઘણા મુમુક્ષુઓ પોતાના કલ્યાણ માટે જપ, તપ, વ્રત, દાન, પુણ્ય વગેરે કરે છે. તેઓ ધર્મ, જ્ઞાન, વૈરાગ્ય અને ભક્તિની સિદ્ધિ સારુ રાત્રિદિવસ સાધના કર્યા કરે છે. પરંતુ પ્રકટ પ્રભુની પ્રાપ્તિના અભાવે તે સર્વે નકામાં થઈ જાય છે. પોતાના કલ્યાણ માટે મનુષ્યો પુણ્યસંચય કરે છે. અન્નદાન, વસ્ત્રદાન, સુવર્ણદાન, ગોદાન વગેરે ઘણા પ્રકારનાં દાન આપે છે. યજ્ઞો કરાવે છે, વાવ, કૂવા ખોદાવે છે. અનેક સત્કર્મ કરે છે. સત્કર્મનું, પુણ્યકર્મનું ફળ ભોગવવા ફરી જન્મ તો લેવો જ પડે છે. કર્મ માત્ર બંધન કરનાર છે. પરંતુ કર્મ જો પ્રકટ પ્રભુને ઓળખી એમને અર્પણ કરી દેવામાં આવે તો મોક્ષ માટે થાય.
અર્જુનની સામે પ્રકટ પ્રભુ વિરાજતા હતા. એઓ આજ્ઞા કરતા, “અર્જુન, તું જે ક્રિયા કરે, જમે, હોમ કરે, દાન કરે, તપ કરે તે સર્વ મને અર્પણ કર.'' ““મારામાં જ મન રાખનારો થા, મારો ભક્ત થા, મને નમસ્કાર કર. તું સર્વ ભાવે મારા સ્વરૂપમાં જઈશ.'' ““સર્વ ધર્મનો ત્યાગ કરી મારે જ શરણે આવ, સર્વ પાપથી તને મુક્ત કરીશ.'' આ પ્રમાણે જે “પ્રકટ પ્રભુ'નો સમાશ્રય કરી શરણાગતિ લે તેનું કલ્યાણ થાય છે.
