________________
કેટલીક શ્રેષ્ઠ પ્રાર્થનાઓ પ્રભુ છો ત્રિભુવનનાથ ! દાસ હું તાહરો હો લાલ...” પ્રભુ તમે ત્રિભુવનના નાથ છો. હું તારો દાસ છું.
પ્રભુ છે નાથ. સંરક્ષક. શરણાગત વત્સલ. આપણું દાસત્વ કેવુંક છે? સમર્પિતતાનો લય કેટલો છે આપણી પાસે?
અપેક્ષાએ પ્રભુભક્તિ સરળ છે. ગુરુભક્તિ અઘરી છે. સ્તવનામાં ગાતા હોઈએ : “હું તો ક્રોધ કષાયનો ભરીયો, તું તો ઉપશમરસનો દરિયો....” પ્રભુ હાથ પકડશે નહિ. પ્રભુ નહિ કહે કે હા, બરોબર, તું ક્રોધનો ઊછળતો સમુદ્ર છે જ. પણ જો સદ્ગુરુ કહે કે, તારામાં ક્રોધની માત્રા વધુ છે, તો શું થશે? ગુરુનું એ વચન આપણને ગમશે ?
સદ્ગુરુનું દાસત્વ. ગમશે એ ?
મૃગાવતી સાધ્વીજી પ્રભુના સમવસરણમાં ગયેલાં. એ દિવસે ચન્દ્રસૂર્ય મૂળ વિમાને પ્રભુને વંદન કરવા આવેલા. પ્રકાશ ઝળાંહળાં હતો. એમાં સાંજ ઢળવા લાગી છે એ ખ્યાલ ન રહ્યો. આમ પણ પ્રભુની દેશના.. મીઠી, મીઠી. શો ખ્યાલ આવે સમયનો ?
મૃગાવતીજીને ઉપાશ્રયે આવતાં મોડું થયું. ગુરુણીજી ચંદનાજીએ એમને આડે હાથ લીધાં : તમારા જેવાં સાધ્વીજી. આટલા મોડા આવે ? આવું કેમ ચાલે?
મૃગાવતીજી હરખાય છે કે વાહ ! કેવા ગુણીજી મને મળ્યાં છે ! ગુણીજી પ્રત્યેનો ભક્તિભાવ.. આજ્ઞાવિય ધર્મધ્યાન. આત્મપરિણતિમાં ડૂબવા રૂપ શુક્લધ્યાન અને કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ.
આવા પ્રસંગે સામાન્ય સાધક ક્યાં ચૂકી જાય છે? એની બુદ્ધિ અને અહંકાર અવરોધરૂપ બને છે. પહેલાં બુદ્ધિ આવશે. ગુરુએ કોઈ ભૂલ બતાવી. બુદ્ધિ કહેશે : મારી ભૂલ છે એ નક્કી કરી આપો ! ક્યાં છે ભૂલ
સાધનાપથ
