________________
તન્મયતા રાગ, દ્વેષ, અહંકારની વૃત્તિઓ ક્ષીણ બનતાં સાધક ક્ષણવૃત્તિ બનશે અને એટલે જ તેનું હૃદય નિર્મળ બનશે.
આ પ્રક્રિયા - નિર્મલીકરણની – સતત ચાલવી જોઈએ. સંજ્ઞાઓના, તેમના પ્રત્યેના આકર્ષણનાં દ્વાર ખુલ્લાં હોઈ રાગ, દ્વેષની રજ આવ્યા કરશે. પણ એને સાફ કરવાનું પણ તીવ્રતાથી ચાલવું જોઈએ.
આ નિર્મલીકરણ માટે સાવરણી કઈ ?
રાગ, દ્વેષ, અહંકારનો કચરો કચરા રૂપે લાગવો એ સાવરણી છે. અત્યાર સુધી કચરો જમા જ થયા કર્યો મન-ઘરમાં. કારણ કે એ કચરો કચરા રૂપે લાગેલ જ નહિ.
અચ્છા, કચરો કચરા રૂપે લાગશે ક્યારે ? કોઈનો સાફ ઓરડો જોયો હશે ત્યારે... માટે જ સંતોની પવિત્ર આભામાં વારંવાર જવાનું કહેવામાં આવ્યું છે. ત્યાંની નિર્મળતા જોતાં આપણી ગંદકી ખટકે. ગંદકી હટે, અને નિર્મળ અંતરાત્મદશાની સપાટી પર પ્રભુના ગુણોનું, પ્રભુની વીતરાગતાપૂર્ણ મુદ્રાનું પ્રતિબિંબ પડશે.
ક્યારેક સાવરણી સાધકને લગાવવી નથી પડતી. સદ્ગુરુ તેને નિર્મળ બનાવી દે છે.
એક સાધક સદ્ગુરુ પાસે આવ્યો. વિનંતી કરી : ગુરુદેવ ! મને સાધના આપો !
સદ્ગુરુ અહીં બહુ મોટો પ્રયોગ કરે છે. શક્તિપાત દ્વારા પોતાની સાધનાનો – નિર્મળતાનો યોગ તેઓ સાધકમાં કરે છે. તેમણે સાધકને કહ્યું : આશ્રમનો કચરો તું કાઢ્યા કર ! સાધક પાસે તો સીધી દ્રષ્ટિ હતીઃ ગુરુનો શબ્દ, પોતાની સાધનામંત્ર. એ તો સાવરણી લઈ સવાર, બપોર, સાંજ આશ્રમને સાફ કરવા જ મંડી પડ્યો.
સાધનાપથ
૧૧૧
