________________
કેટલીક શ્રેષ્ઠ પ્રાર્થનાઓ તેને જ સાચવીએ છીએ. તે ન મળતાં કે મેળવીને ગુમાવતાં કાગારોળ મચાવીએ છીએ. અને એ બધોયે વખત અમે તને ગુમાવીએ છીએ. તારી પાસે આવવાનો અવસર ગુમાવીએ છીએ. તેનું તો અમને ભાન પણ થતું નથી. જીવનની સ્પર્ધામાં આગળ નીકળી જવાની આકાંક્ષાથી પાછળ રહી જવાના ભયથી સતત દોડતા રહીએ છીએ. કોઈક વાર તારો સાદ સંભળાય છે પણ અમે કહીએ છીએ : “પછી, પછી.” હમણાં સમય ક્યાં છે ? પછી જીવનની સાંજ ઢળે ખ્યાલ આવે છે કે કેવી તુચ્છ બાબતોમાં જીવન વહી ગયું વરદાનોનો ધોધ આંગળીઓ વચ્ચેથી સરી ગયો. દિવસ ડૂબી ગયો ને અંતરમાં દીવો થયો નહિ.
પ્રાર્થનાના આ લયમાં સ્તવનાની કડી શરૂ થાય છે : પ્રભુ છો ત્રિભુવનનાથ ! દાસ હું તાહરો હો લાલ, કરુણાનિધિ ! અભિલાષ અછે મુજ એ ખરો હો લાલ;
૨. પરમ સમીપ, પૃ. ૬૯-૭૦
સાધનાપથ
૯૩
