________________
૪૪
લાગી કે અત્યંત વ્હાલા હૈ પિતા મને છેડો તમે કેમ ચાલ્યા ગયા ?, તેવાર પછી કુમારે તેણીને છાની રાખી, કહ્યું કે-હૈ પ્રિયે ! આ સંસાર આવે! અસાર છે, પ્રિયજનના સમાગમા વિહવાળા હાય છે, કહ્યું છે કે-“ઇષ્ટ વસ્તુના સંયોગા અનિત્ય છે, અને જિવતર ચપલ છે, યુવાવસ્થા ચલાયમાન છે. લક્ષ્મી હસ્તીના કાન પેઠે ચંચલ છે, અને આ સંસારમાં સર્વ અનિત્ય છે” માટે હૈ સારા શરીરવાળી શેકને તું ન કર. અને તારું ચિત્ત સમાધિવાળું અનાવ. કાલાચિત કાર્ય માં મનને ધારણ કર, આમ આશ્વાસન પમાડયું. ત્યારે તિલકસુંદરીએ કહ્યું કે હૈ આ પુત્ર ! જો એમ છે તે આપણે મારા પિયર જઇએ, કેમકે મારા માતાપિતા મારા અપહરણથી દુ:ખી બની ગયેલ છે. કુમારે તે વચનના સ્વીકાર કર્યા, અને તમાલનાપત્ર પેઠે શ્યામવણી એવા આકાશમાં આકાશગામિની વિદ્યાએ પ્રિયાસહિત ઉપડયા, અને તે રમણીય વનને જોતા થાડાક ભૂમિ ભાગે ગયેા કે-એક તાપસ આશ્રમમાં તાપસ તાપસોજન કરૂણાજનક રૂદન કરતા દીઠા.
તેથી તિલકસુંદરીએ કહ્યું કે આર્યપુત્ર? કેમ આ ત્યાગી તાપસજન વિલાપ કરો રહેલ ચિંતામણિ રત્ને છે? કુમારે કહ્યું કે-ડે પ્રિયે! નીચે તાપસ વેદના દૂર ઉતરી પુછીએ. એમ એટલતા નીચે કરી. ઉતર્યા અને વિલાપનું કારણ પૂછ્યું. તે તપસ્વીજને કહ્યું કે-અમારા કુલપતિ તીવ્રશૂલરાગની વેદનાએ ન કહી શકાય તેવી અવસ્થાને પામ્યા છે. તેથી અમે અનાથનું શું થશે ? માટે શેકથી
