________________
૨૦૭
હમ ઉતારી વાણી છે તે છે,
તમારું મન
દર્શનમ ઉત્કંઠાવાળાં મારાં નેત્ર છે. તમારા લાવણ્યની
સ્તુતિ કરનારી મારી વાણી છે, અને તમારા ઉપર ઉપચાર વિનય કરવાની ઈચ્છાવાળા મારા હસ્તે છે, તમારા સંગમના અનુરાગનું ક્ષેત્ર તેમજ ગુણના સ્મરણમાં રકત મારું મન છે, તેથી અનુરાગી જનમાં જે ઉચિત હોય તે તમારે કરવું જોઈએ. સજજનપુરુષો સર્વને શાંતિ કરવામાં તત્પર હોય છે, તે અનુરાગી જનને શું કહેવું ? આ પ્રકારના રત્નમંજરીના પત્રનો ભાવાર્થ જાણે અમરદત્તે જાયું, કે આ રાજપુત્રીને મારા ઉપર પરોક્ષ સ્નેહ છે, તેથી અનુરાગી બની અમરદત્તે બીજા હદય ભૂત મિત્ર એવા મને રત્નમંજરી સાથે વાતચીત કરવા મોકલેલ છે. તેથી તમે આ વૃત્તાંત તેણુને કહો. વેશ્યામાતા પણ આ સમાચાર સાંભળી હર્ષવંતી બની રત્નમંજરીના મહેલમાં ગઈ. રત્નમંજરીએ યથેચત વિનય કર્યો, અને આસન ઉપર બેસાડીને પૂછયું કેહે અંબે ! કેમ અતિ હર્ષાળુ દેખાઓ છો? આ રાજપુત્રીએ કેવી રીતે જાણ્યું ? એમ વિચારો તેણીએ કહ્યું, કે હે રાજકુમારી તમે સાંભળો. તમારા હૃદયનાથને મિત્ર પાટલીપુત્ર નગરથી દર્શન કરવા આવ્યો છે. કુમારીએ કહ્યું કે ખરેખર કેવી રીતિએ. તેથી વેશ્યામાતાએ પૂર્વને વૃત્તાંત કહ્યો. તે સાંભળીને અહીં કોઈ બુદ્ધિકુશલ અસત્ય ફેલાવવામાં નિપુણ મારા ઉપર અનુરાગી પુરૂષ આ વેશ્યાને પણ ઠગવા આવ્યા છે, નહિતર તે મેં સ્વપ્નામાં પણું નહિ અનુભવેલું અસત્ય આવું તુત શું કરવા ઉભું કરે? તેથી પ્રથમ તે તે પુરૂષને હું જોઉં. શા માટે આવા પ્રપંચને તે ઉભા કરે છે? એમ ચિંતવીને કુમારીએ હર્ષપૂર્વક જણાવ્યું, કે હે અંબે! જે આ નિવેદન તેં કર્યું,
